نقد و بررسی بازی Overkill's The Walking Dead

نقد و بررسی بازی Overkill’s The Walking Dead

سال قبل بود که عنوانی زامبی‌محور با المان‌های آنلاین و چند نفره با اقتباس از روی کمیک‌های The Walking Dead، رونمایی شد که Overkill’s The Walking Dead نام داشت. این بازی طی چند تریلر سینماتیک بسیار جذاب به طور کامل معرفی شد و به لطف نمایش‌های سینماتیک خیره کننده‌اش، حسابی توجه‌ها را به سمت خود جلب کرد. از طرفی هم نام مجموعه بزرگ و محبوب The Walking Dead را هم یدک می‌کشد و همین دلیلی شده بود برای تهیه بازی توسط طرفداران مجموعه تلوزیونی و کمیک‌های The Walking Dead. اما نکته‌ای که حائز اهمیت به نظر می‌رسد، این است که بازی Overkill’s The Walking Dead نتوانسته به عنوان یک عنوان وحشت و بقای چند نفره تمام و کمال به موفقیت برسد و خیلی از منتقدین خود را ناامید کرده است. موردی که به هیچ وجه در رابطه با نقد ما، از این قاعده مستثنا نیست و در ادامه قرار است مروری داشته باشیم بر دلایلی که چرا بازی Overkill’s The Walking Dead را یک بازی شکست خورده می‌دانند؟ عنوانی که ناشرش یعنی کمپانی Starbreez را تا مرز ورشکستگی پیش برده است و پس از مدت نسبتا زیادی از عرضه‌اش برروی کامپیوترهای خانگی می‌گذرد، نتوانسته موفقیت چندانی کسب کند یا به جایگاه خاصی برسد. در ادامه مطلب با ما در بازی‌مگ همراه باشید تا به بررسی بازی Overkill’s The Walking Dead، یکی از عناوین شکست‌ خورده سال 2018 بپردازیم.

گرافیک بازی اصلا در حد و اندازه یک عنوان نسل هشتمی نیست و نواقص فنی و هنری بسیار زیادی دارد.

بازی Overkill’s The Walking Dead یک تجربه کاملا آنلاین با المان‌های Co-Op است که می‌توانید آن را به صورت تک نفره یا چند نفره تا سقف چهار نفر تجربه کنید. در بازی بخش‌های مختلفی تعبیه شده‌اند که برای تجربه کامل تمامی آن‌ها در ابتدا باید به پیشروی در بخش اصلی داستانی بازی بپردازید. بخشی که در آن به مناطق مختلف شهر پسا آخرالزمانی واشنگتن دی‌سی می‌روید و بنا بر حوادث داستانی، ماموریت‌های خاصی را به انجام می‌رسانید. کامل‌ترین تجربه‌ای که می‌توان از بازی Overkill’s The Walking Dead داشت، به صورت چند نفره (حداقل دو نفر) خواهد بود. به طوری که هدف اصلی سازندگان، همکاری بازیکنان با یکدیگر برای مدیریت منابع، تقسیم مسئولیت‌ها و مقابله تاکتیکی با دشمنان است. در بازی به طور کلی دو نوع دشمن برای مقابله با آن‌ها وجود دارد. دسته اول همانطور که اطلاع دارید، زامبی‌هایی هستند که تمام شهر واشنگتن دی‌سی را فرا گرفته‌اند و تقریبا در تمام مراحل بازی هم حضور دارند. دسته دوم شامل انسان‌هایی می‌شود که در گروهی تحت عنوان The Family قرار گرفته‌اند و باید طبق حوادث داستانی، با آن‌ها به مبارزه بپردازید. زامبی‌های درون بازی از نظر ظاهری دارای تنوع خاصی نیستند و اغلب شاهد زامبی‌هایی هستیم که کاملا شبیه به یکدیگر هستند و در صورت وجود تفاوت، لباس‌هایی با رنگ‌های مختلف دارند. مهم‌ترین ایراد در رابطه با زامبی‌های درون بازی این است که مبارزه با تمامی آن‌ها به یک شکل خواهد بود و هیچ یک چالش‌برانگیزتر یا ساده‌تر از دیگری نیستند. همه آن‌ها با یک سرعت حرکت می‌کنند و همین موضوع در مبارزات طولانی مدت با زامبی‌ها، موجب حوصله‌ سر بر شدن گیم‌پلی می‌شود. از طرفی دیگر، شیوه دمیج رساندن زامبی‌ها به بازیکنان به گونه‌ای است که مانند اکثر بازی‌هایی که دیده‌ایم به صورت پرتاب دست و چنگ انداختن نیست؛ بلکه با بازیکنان گلاویز می‌شوند و باید برای رهایی یافتن از دستشان، دکمه‌های خاصی را سر وقت فشار دهید و سپس سریعا از آن‌ها فاصله بگیرید. گلاویز شدن با زامبی‌ها به محض برخورد با هر یک از آن‌ها، جزو مواردی است که در محیط‌های پر از زامبی، حسابی خسته کننده می‌شود و اعصابتان را به هم می‌ریزد. موردی که صرفا چالش برانگیز نیست و حکم یک جنگ اعصاب واقعی را دارد! از سویی دیگر، مبارزه با انسان‌ها در برخی از مواقع کاملا تعادل خود را از دست می‌دهد. زیرا یا با هوش مصنوعی بسیار ضعیف بازی و سربازان احمق دشمن مواجه می‌شوید و تک تک آن‌ها را هنگام سنگر عوض‌ کردن‌های بی‌مورد و بی‌احتیاطشان شکار می‌کنید؛ یا اینکه هنگام اسلحه به دست شدنشان، به شکل رامبو واری شما را مورد هدف قرار داده و تیرهای زیادی را به طور دقیق به بدن شما شلیک می‌کنند.

سیستم ارتقای کمپ و شخصیت‌ها با اینکه دارای گزینه‌ها و امکانات زیادی است، پیش نیازهایی دارد که جمع‌آوری‌شان بسیار آزاردهنده و حوصله‌سربر است. به طوری که از خیر ارتقای مورد نیازتان خواهید گذشت.

مراحل مختلف بازی، با اینکه از نظر طراحی ماموریت‌ها تنوع قابل قبولی دارند و به طور کلی تا انتهای مراحل، کارهای بسیار گوناگونی انجام می‌دهید؛ اما محیط‌های بازی در ساده‌ترین شکل ممکن طراحی شده‌اند و تجربه مراحل بخش داستانی به شما حس بازی کردن در مچ آنلاین یک بازی مولتی پلیر معمولی را القا می‌کند. بافت‌های بی‌کیفیت، سایه‌زنی‌ها و نورپردازی‌های پر ایراد، محیط‌های ساده‌ای که به جز تغییر در چینش ساختمان‌ها و وسایل، تنوع چندانی در ساختار آن‌ها احساس نمی‌شود و مهم‌تر از همه، اتمسفر نه چندان جذاب و بی حس و حال بازی که اصلا شبیه بازی‌های زامبی محور نیست. برای مثال مدتی قبل بازی State of Decay 2 را داشتیم که با اینکه نواقص فنی بسیار زیادی داشت، اما در به ارمغان آوردن یک تجربه بصری پسا آخرالزمانی و اتمسفریک، کاملا موفق عمل کرده بود. اما در بازی Overkill’s The Walking Dead هیچ توجهی به گرافیک هنری بازی نشده است و حتی شاهد نواقص فنی بسیاری مثل باگ‌های متعدد و اعصاب خردکن هم خواهید بود. بازی دارای چهار شخصیت اصلی است که به قول سازندگان و خود بازی، هر یک دارای ویژگی‌های منحصر به فرد خود در گیم‌پلی هستند. اما با نگاهی به اطلاعات مربوط به کاراکترها در درون بازی و همچنین تجربه بازی با هر یک از آن‌ها، به این نتیجه می‌رسید که به جز چند ویژگی انحصاری و نه چندان حیاتی برخی از آن‌ها، هیچ تفاوت فاحشی بین این چهار کاراکتر به چشم نمی‌خورد و تنها بنا بر سلیقه‌تان می‌توانید از روی ظاهر آن‌ها اقدام به انتخاب شخصیت اصلی خود بکنید. از طرفی دیگر، در بازی Overkill’s The Walking Dead که یک بخش داستانی هم وجود دارد و داستانی جمع و جور نه‌چندان جذاب هم روایت می‌کند، هیچ پیش‌زمینه‌ای از کاراکترهای اصلی در دسترس قرار نخواهد گرفت و برای آشنایی با آن‌ها باید به تریلرهای سینماتیک پیش از انتشار بازی مراجعه کنیم. همچنین هیچ یک از کاراکترهای اصلی، آنطور که باید، در طول مراحل بخش داستانی شخصیت پردازی نخواهند شد و بخش داستانی تنها شامل فرصتی مناسب است که بازی شما را با ویژگی‌های مختلف درون بازی و طریقه سرگرم شدن با آن‌ها، آشنا کند.

شاید ایرادات فنی و گرافیکی بازی طی پچ‌ها و آپدیت‌های آینده بهبود پیدا کنند، اما خیلی از ایرادات موجود در بازی حتی با به روزرسانی هم قابل جبران نیستند.

در بازی Overkill’s The Walking Dead یک سیستم ارتقا و شخصی سازی نسبتا بزرگ نیز قرار گرفته است که البته نباید گول ظاهر و گزینه‌های زیادش را خورد. سیستم شخصی سازی و ارتقای درون بازی در دو بخش کاراکترها و کمپ قابل استفاده است و با پیشروی در مراحل بازی، باید به طور همزمان کاراکتر و کمپ خود را هم ارتقا دهید تا با لول مراحل بعدی هم اندازه شوید و شانس پیروزی داشته باشید. موردی که در این بخش حسابی کلافه‌تان خواهد کرد، پیش نیاز هر یک از آپگریدهای داخل این سیستم است. به طوری که مثلا برای لول‌آپ کردن فلان ویژگی کاراکترتان، ابتدا باید قسمت مشخص و مورد نیازی از کمپتان را ارتقا دهید تا امکان افزودن ویژگی مورد نظرتان به کاراکتر، در دسترس قرار بگیرد. یا می‌توان به سیستم Crafting بازی اشاره داشت که به علت قوانین واقع گرایانه و سختش، بعید به نظر می‌رسد به سراغش بروید و سلاح خاصی را کرفت کنید. زیرا برای افزودن فلان قابلیت به سلاحتان، ابتدا باید ابزار مخصوص به سلاح مذکور را در مراحل بازی یا فعالیت‌های جانبی آن پیدا کنید و سپس آن را با سلاحتان ترکیب کنید. شاید با خود بگویید که پیش نیاز بودن ارتقاها و سیستم کرفتینگ بازی برای دیگر ارتقاها و کرفت کردن آیتم‌ها، سبب تجربه‌ای به مراتب کامل‌تر از بازی خواهد شد و سازندگان این قوانین را به منظور پیشرفت هرچه بیشتر بازیکنان در بازی، وضع کرده‌اند. اما نباید از این نکته نیز صرف نظر کرد که در حال حاضر تعداد بسیار اندکی مشغول تجربه بازی Overkill’s The Walking Dead هستند. این یعنی اینکه برای تجربه بازی به صورت چند نفره، باید مدام بازی را رفرش کنید و پروسه مچ میکینگ را مدام تکرار کنید تا شاید یک نفر (دو یا سه نفر بماند) به بازی اضافه شود و مرحله مورد نظرتان را به انجام برسانید. البته راه دیگری هم برای تجربه چند نفره بازی به غیر از پیدا کردن رندوم پلیرها وجود دارد و آن هم اینوایت کردن دوستان‌تان از طریق استیم است. اگر بتوانید یک تیم چهار نفره هماهنگ با ارتباط مستقیم با یکدیگر جمع آوری کنید و سپس نسبت به انجام بازی Overkill’s The Walking Dead اقدام کنید، می‌توانید تجربه‌ای به مراتب لذت‌بخش‌تر و هیجان‌انگیزتر را از بازی کسب کنید.

چهار کاراکتر با ظاهری جذاب و استایل‌های خاص خودشان که پتانسیل زیادی برای خلق یک تجربه داستانی به یاد ماندنی داشتند اما هیچ استفاده‌ای از این پتانسیل نشده است.

به طور کلی بازی Overkill’s The Walking Dead همانند یک بازی ناقص می‌ماند که خیلی از بخش‌هایش نیاز به اصلاح و ارتقا دارند. پروسه یکنواخت و حوصله سر بر مبارزه با زامبی‌ها، هوش مصنوعی آزاردهنده انسان‌های دشمن، نقص در طراحی محیط‌های مراحل، گرافیک فنی مملو از ایراد و گرافیک هنری غیرحرفه‌ای و نه چندان زیبا، سیستم ارتقا و کرفتینگ با پیش نیازهای دشواری که موجب منصرف شدن بازیکن از استفاده از این امکانات خواهد شد و در انتها مشکلات سرورها و مشکل کم بودن تعداد پلیرهای بازی. این‌ها تماما ویژگی‌های شاخص بازی Overkill’s The Walking Dead در بخش‌های مختلف آن هستند که اکثرا منفی و پر از نقص به نظر می‌رسند. پس از تجربه‌ چند ساعتی و پر مشغله‌ای که از بازی Overkill’s The Walking Dead داشتم، به جز چند مورد کوچک و جزئی که مربوط به بخش‌های جانبی درون بازی مثل بخش Survival که در آن به نجات بازماندگان و افزودنشان به کمپ می‌پردازید و سپس آن‌ها را برای جمع‌آوری منابع بیشتر به ماموریت‌های مختلف می‌فرستید (ایده خلاقانه‌ای که بود که البته تمام و کمال پرداخت نشد و جای کار زیادی داشت)، نتوانستم هیچ نقطه قوت دیگری در Overkill’s The Walking Dead پیدا کنم. استدودیوی Overkill Software که پیش از این تجربه ساخت سری چند نفره آنلاین PayDay را در کارنامه‌ خود ثبت کرده است، درحالی با هزار امید و آرزو بازی Overkill’s The Walking Dead را عرضه کرد که باید آن را به عنوان یک پروژه ناقص و پر ایراد به حساب می‌آوردند و وقت بیشتری را صرف توسعه یافتن آن می‌کردند (البته باید به فکر منابع مورد نیاز و بودجه کافی برای کار بیشتر روی پروژه هم بود). هم‌اکنون تنها نسخه کامپیوترهای خانگی بازی Overkill’s The Walking Dead از طریق استیم در دسترس قرار گرفته است و به شکلی ناامید کننده روی آن برچسب قیمت 60دلاری مشاهده می‌شود. قیمتی که برای عنوانی پر از ایراد و کم محتوا مثل Overkill’s The Walking Dead واقعا قیمت بسیار زیادی است. پس حالا که سازندگان حدودا دو ماه تا عرضه نسخه‌های کنسولی فاصله دارند، یا باید نسبت به تعیین قیمت آن صرف نظر کنند؛ یا اینکه با توسعه بروزرسانی‌ها و پچ‌های بزرگ و کار راه انداز، نقص‌های جدی بازی را برطرف کنند. یا اینکه پا روی پا بیندازند و شاهد ورشکسته شدن سازندگان و ناشر و سرمایه‌گذاران این بازی باشند.