نقد و بررسی بازی My Memory of Us

نقد و بررسی بازی My Memory of Us

پتریک استوارت، هنرپیشه کهنه‌کار و محبوب سینما، به تازگی پا به عرصه بازیسازی گذاشته است و با همکاری استودیوی Juggler Games، بازی My Memory of Us را ساخته است. عنوانی در سبک سکوبازی و ماجراجویی که از زاویه دید دو بعدی دنبال می‌شود و دنیایی جنگ‌زده و آسیب دیده به دست انسان‌ها را از دید یک پسربچه و یک دختربچه که دوستان صمیمی یکدیگر هستند، به تصویر می‌کشد. بازی My Memory of Us شاید در وهله اول، کودکانه و ساده به نظر برسد؛ اما پس از دقایقی تجربه آن و پی بردن به مفاهیم عمیقی که پتریک استوارت سعی در بیان آن‌ها در قالب یک بازی ویدئویی داشته است، حسابی از آن خوشتان می‌آید و تا هنگامی که داستانش را به پایان نرسانید، دست از آن بر نخواهید داشت. در ادامه مطلب با ما در بازی‌مگ همراه باشید تا به نقد و بررسی بازی خلاقانه و زیبای My Memory of Us بپردازیم.

بازی در تمام دقایقی سعی در برهم زدن دوستی میان این دو نفر دارد، اما در نهایت موفق نمی‌شود که نمی‌شود.

همیشه که قرار نیست به تجربه بازی‌های بزرگ و درجه یک بپردازیم. گاهی هم باید با صرف نظر از عناوین معروفی که توسط استودیوهای بزرگ، با بودجه‌های کلان و امکانات آنچنانی ساخته می‌شوند، پای تجربه بازی‌هایی نشست که با حداقل امکانات، ایده‌های خلاقانه‌ای را دنبال کرده‌اند و با وسعت بسیار کوچکشان، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. یکی از همین بازی‌ها، بازی My Memory of Us، ساخته استودیوی Juggler Games است. عنوانی که به روش و سبک و سیاق منحصر به فرد و ساده خود، به موشکافی اثرات مخرب جنگ می‌پردازد و با روایت‌های سمبلیک و نمادگرایانه‌اش، در خیلی از دقایقش، شما را عمیقا به فکر فرو خواهد برد. داستان بازی My Memory of Us از جایی شروع می‌شود که یک دختربچه ماجراجو، برای تهیه یک کتاب جدید به کتابخانه شهر می‌رود و کنجکاوانه در پنهان‌ترین نقطه کتابخانه، یک کتاب قرمزرنگ و قدیمی را پیدا می‌کند و برای خرید آن به سراغ متصدی کتابخانه می‌رود که یک پیرمرد سالخورده است. پیرمرد، به محض اینکه کتاب انتخاب شده توسط دختربچه را می‌بیند، حسابی جا می‌خورد. زیرا این کتاب، مجموعه‌ای از خاطرات دوران کودکی آن پیرمرد است و اتفاقاتی را در آن نوشته و عکس‌هایی را بر صفحات آن چسبانده که همراه با دوست صمیمی دوران کودکی‌اش که یک دختر – شبیه به همین دختری که به کتابخانه مراجعه کرده – است، رقم زده است. دورانی که دنیا درگیر جنگ بوده و در عین تمام آن زشتی‌ها و کثیفی‌های جنگ، دوستی صمیمانه و زیبای این دختر و پسر، رنگی تازه به حال و هوای شهرشان می‌بخشید. حال، این پیرمرد که تنها کاراکتر سخنگوی بازی است و توسط خود پتریک استوارت نیز صداگذاری شده، می‌خواهد تمام خاطراتی که در آن کتاب به ثبت رسیده است را برای دختربچه تعریف کند. خاطراتی که مجموعه‌ای هستند از لحظات تلخ و شیرینی که با دوست دوران بچگی‌اش رقم زده است.

یک تصویر ساده از لحظه‌ای کوتاه در بازی و یک دنیا حرف!

مطمئنا مهم‌ترین رکن بازی My Memory of Us که باعث می‌شود به یک تجربه ارزشمند و تاثیرگذار تبدیل شود، در پس داستان‌ پردازی با شیوه منحصر به فردش قرار گرفته است. همانطور که به آن اشاره شد، در بازی هیچ دیالوگی توسط کاراکترها بیان نمی‌شود و حتی شاهد دیالوگ‌های متنی هم نیستیم. بلکه احساسات و واکنش‌های تمامی کاراکترها به واسطه تصویرگری‌های سمبلیک، به زبانی ساده بیان می‌شوند و به طور کامل، محتوایی که داستان می‌خواهد روایتش کند را ادا می‌کنند. شیوه داستانگویی بازی به شکلی هست که حتی بازیبازان کم سن و سال هم می‌توانند به طور کامل از جریانات آن سر در بیاورند و تمام محتویات آن را درک کنند. دیالوگ‌های تصویر شده‌ کاراکترها اما، تنها ترفند بازی My Memory of Us برای روایت داستانش نیست؛ بلکه بازی در تک تک دقایقش، با استفاده از محیط پیرامون دو شخصیت اصلی بازی، به روایت داستان می‌پردازد و این شیوه نه تنها نسبت به دیالوگ‌های کاراکترها از اهمیت کم‌تری برخوردار نیست، بلکه تاثیرگذاری بیشتری هم دارد. به طوری که طراحان هنری بازی، به تصویرگری‌های سمبلیک و نمادینشان با بهره گرفتن از فضاسازی‌های ساده و تصاویر و اجسام قابل درک و کاملا ساده‌سازی شده‌شان، حرف‌های بسیار بیشتری نسبت به خود کاراکترها، برای روایت داستان دارند. بازی با شیوه هوشمندانه و اثربخشی، سربازان دشمن داخل بازی را در ظاهر روبات‌های آهنی به تصویر کشیده و با این روش می‌خواهد جنس سخت و بی‌رحمانه و بدون احساس جنگ را به بازیکن منتقل کند. این روبات‌ها، با هجوم بردن به شهر شخصیت‌های داستان و متسلط شدن بر آن، گروهی از مردم را با رنگ قرمز نشانه‌گذاری می‌کنند تا بتوانند با تشخیص راحت دسته‌های متفاوت مردم از یکدیگر، آن‌ها را از هم جدا کند و به ایجاد تفرقه و هرج و مرج در شهر بپردازد. در این میان اما، دختربچه و پسربچه بدون اسم داستان‌مان را داریم که حتی جنگی به وسعت نبرد عظیم به تصویر کشیده شده در بازی My Memory of Us هم نمی‌تواند لطمه‌ای به رابطه‌شان وارد کند و بین آن‌ها فاصله بیندازد. دوستی این دو کودک هنگامی به چالش کشیده می‌شود که روبات‌ها، دختربچه را به رنگ قرمز در می‌آورند و شروع به فاصله انداختن در میان این دو دوست می‌کنند. اما مخاطب بازی با کنترل هردوی آن‌ها در بخش‌های مختلف بازی، باید در برابر از هم گسسته شدن رابطه دوستانه این دو نفر مقابله کند و با حل معماهای مختلف و بسیار متنوع بازی، خطرهایی را که دوستی این دو را تهدید می‌کنند، دفع کند.

گرافیک بازی، ترکیبی از رنگ‌های مشکی، خاکستری و قرمز است و برای عنوانی با این تم داستانی، ایده‌آل به نظر می‌رسد.

بازی My Memory of Us یک بازی دو بعدی است که در اکثر مدت زمان گیم پلی آن، به حل معماهای مختلفی می‌پردازید که بسیار خلاقانه طراحی شده‌اند و با تنوع خوبی در مراحل بازی گنجانده شده‌اند. هر یک از دو کاراکتر قابل کنترل بازی، دارای ویژگی‌ها و ابزار منحصر به فردی است که باید از تمامی آن‌ها برای عبور از موانع و حل چالش‌های مختلف، بهره ببرید. برای مثال، پسربچه درون بازی، از آنجایی که سابقه درخشانی در به سرقت بردن اشیا دارد، می‌تواند آهسته راه برود و همچنین با استفاده از یک آیینه، نور را در چشم افراد منعکس کند و موجب نابینا شدن موقت آن‌ها شود. از طرفی دیگر، دختربچه‌ای را داریم که در مقابل توانایی آهسته راه رفتن پسرک، می‌تواند بدود و همچنین با استفاده از تیروکمان کشی، به اهداف مختلف سنگ پرتاب کند. در هر لحظه از بازی که بخواهید، می‌توانید میان این دو کاراکتر سوییچ کنید و به بازی کردن بپردازید. همچنین می‌توانید با فشردن یک کلید، دست دیگری را بگیرید و ضمن به حرکت در آوردن یکی از آن‌ها، موجب حرکت دیگری نیز بشوید. در کل، گیم پلی بازی می‌تواند تا حد زیادی لذت بخش باشد و شما را حسابی سرگرم خود کند. اما متاسفانه به دلیل نبود چالش‌های مبارزه‌ای، در طولانی مدت، حوصله بازیکن سر می‌رود و باعث می‌شود ادامه بازی را به زمانی دیگر موکول کنید. با اینکه بازی آنچنان طولانی نیست و در مدت زمان حدودا 3 ساعت، می‌توانید آن را به پایان برسانید. بازی My Memory of Us با استفاده از موتور بازیسازی Unity 5 توسعه یافته و به لطف طراحان هنری خلاق بازی، شاهد گرافیک بسیار زیبا و اتمسفریک آن هستیم. محیط‌های بازی به طور کلی بر مبنای رنگ خاکستری طراحی شده‌اند و برای جلب توجه اجسام مهم، از رنگ قرمز استفاده شده است. از همین جهت تنها رنگ‌هایی که در بازی مشاهده می‌کنیم، سه رنگ خاکستری، مشکی و قرمز هستند که تم گیرا و جذابی را تشکیل داده‌اند. از طرفی دیگر، موسیقی متن‌های بازی که اغلب ترکیبی از سازهای آکاردئون و پیانو هستند، جذابیت مراحل بازی را دو چندان کرده‌اند و در مواقع داستانی مختلف، با اوج گیری‌ها و همچنین انتقال آرامش منحصر به فرد خود، کاملا با فراز و فرودهای داستانی بازی همخوانی پیدا کرده‌اند و تاثیر داستان‌پردازی و جذابیت مراحل را دو چندان کرده‌اند. به طور کلی بازی My Memory of Us، یکی از عناوین مستقل ارزشمند امسال محسوب می‌شود که می‌توانید در زمانی که بازی درجه یک خاصی برای بازی کردن ندارید، به تجربه آن بپردازید.