نقد و بررسی فیلم Paterson مطلب ویژه

نقد و بررسی فیلم Paterson

فیلم Paterson، لحن بسیار متفاوتی نسبت به آثار قبلی جیم جارموش، این کارگردان با سابقه اهل نیویورک دارد و می‌توان به عنوان یک درام امیدبخش خانوادگی، لذت زیادی از تماشای آن کسب کرد. آدام درایور و گلشیفته فراهانی، زوج خوشبختی را در فیلم به نمایش می‌گذارند که با وجود محدودیت‌های مالی فراوان، همچنان عشق و صمیمیت خود را حفظ می‌کنند و به یکدیگر علاقه و محبت زیادی دارند. شاعر بودن پترسون) شخصیت اصلی فیلم( بخش قابل‌توجهی از داستان فیلم Paterson است و در بعضی از قسمت‌ها لحظات تاثیرگذاری را به همراه دارد. در ادامه مطلب با ما در بازی‌مگ همراه باشید تا نگاهی داشته باشیم به ساخته اخیر جیم جارموش و یکی از تازه‌ترین حضورهای بازیگر محبوب کشورمان، گلشیفته فراهانی.

آدام درایور و گلشیفته فراهانی واقعا زوج خیلی خوبی را در فیلم تشکیل داده‌اند.

فیلم Paterson آرامش خیلی خاصی را در خود به جریان می‌اندازد و با کنار هم گذاشتن چند روز تکراری که در طول فیلم حدودا یک هفته را تشکیل می‌دهند، زیبایی‌های پنهان یک زندگی ساده اما ایده‌آل را به نمایش می‌گذارد. پترسون یک راننده اتوبوس شهری است که هرروز صبح فاصله میان خانه و پارکینگ اتوبوسش را پیاده طی می‌کند. یک سگ تپل و بامزه دارد که شب‌ها برای قدم زدن آن را به بیرون می‌رود و سپس طی یک برنامه ثابت روزانه، به نزدیکترین بار محل می‌رود و با متصدی بار مشغول گفت‌و‌گو می‌شود. از همه مهم‌تر، لارا با بازی بسیار خوب گلشیفته فراهانی را هم داریم که در خانه انبوهی از عشق و آرامش را برای پترسون محیا می‌کند. لارا علایق خاصی را دنبال می‌کند و در خانه مشغول فعالیت‌های مختلفی می‌شود که همیشه موجب خوشحالی و افتخار پترسون می‌شود. اما یک چیز در این زمینه بسیار آزاردهنده است و آن هم این است که چرا همچین زن بااستعداد و هنر دوستی، باید همیشه در خانه بماند و هیچوقت بیرون از خانه حضور پیدا نکند؟ از طرفی دیگر یکی از نکات جالب توجه در رابطه با کاراکتر لارا این است که فیلم با اینکه بحثی از گذشته آن را به میان نمی‌آورد، اما از چند طریق اشاراتی به هویت حقیقی بازیگر نقش لارا یعنی گلشیفته فراهانی دارد. مانند لحظاتی که او را درحال زمزمه کردن یک آهنگ سنتی ایرانی می‌بینیم. به طور کلی گلشیفته فراهانی در فیلم Paterson، شخصیت آشنایی برای ما ایرانی‌ها دارد و به خوبی با آن ارتباط برقرار می‌کنیم.

وقتی باران متوقف می‌شود، من هم متوقف می‌شوم.

فیلم Paterson در ساده‌ترین تعریف یک درام امیدبخش است که بخش اعظمی از وقت خود را صرف به نمایش درآوردن شاعرانه‌های پترسون می‌کند. شاید به جرات بتوان گفت سکانس‌هایی که در آن‌ها اشعار عجیب و غریب و بی‌قافیه پترسون را می‌شنویم، جزو خسته‌کننده‌ترین لحظات فیلم Paterson باشند؛ اما تمام این سکانس‌ها پشت سر هم قرار می‌گیرند تا به یکی دو تا از لحظات احساسی فیلم برسند که شاعرانه‌های پترسون را به اوج خود برسانند. برای مثال سکانسی که در آن پترسون با یک دختربچه 10 ساله که از قضا شاعر هم هست آشنا می‌شود، از جمله تاثیرگذارترین لحظات فیلم است و حقیقتا جذابیت خاصی را از شاعر بودن پترسون به نمایش می‌گذارد. از طرفی دیگر هم باید تاحدودی از فیلم در این زمینه ایراد گرفت. چرا که هستند لحظاتی که فیلم را غرق در احساس شاعرانه پترسون می‌بینیم و نتیجه چیزی نیست جز چند سکانس حوصله‌سربر که معمولا شامل پرتره‌هایی از سگ پترسون یا در و دیوار شهر پترسون (هم اسم با شخصیت اصلی فیلم) می‌شوند. فیلم Paterson در بعضی از سکانس‌ها در واقع بیش از اندازه در شاعرانه‌های پترسون فرو می‌رود و نسبت به یک فیلم درام معمولی، کمی خسته‌کننده‌ به نظر می‌رسد. البته این مهم مطمئنا به اقتضای سلیقه هر بیننده متفاوت خواهد بود و هستند افرادی که حسابی از هر فریم از لحظات شاعرانه فیلم لذت می‌برند و حتی از آن‌ها مفاهیم عمیق زیادی را هم بیرون می‌کشند و حسابی با اشعار پترسون احساس همدردی می‌کنند. پترسون هم شخصیت جالبی را به نمایش گذاشته است و آدام درایور کاملا در نقش خود فرو رفته است. در طول فیلم هیچ اشاره‌ای به اتفاقات ناگوار در گذشته پترسون نمی‌شود و هیچ دلیلی برای فشار عصبی او پیدا نمی‌کنیم. اما وی همواره شخصیتی متفکر دارد که حتی درباره جعبه کبریت‌های آبی درون خانه‌اش هم شعر می‌گوید. پترسون ظاهرا نگاه متفاوتی نسبت به دنیای اطرافش دارد و همین نگاه متفاوت است که لحظات شعر خواندنش را تاحدودی جذاب می‌کند و هرچه که به پایان فیلم نزدیک‌تر می‌شویم و پترسون را بیشتر می‌شناسیم، به جذابیت آن‌ها افزوده می‌شود.

کدو حلوایی... کدو حلوایی کوچکِ من.

فیلم Paterson با اینکه درام جذابی را در کنار یک شخصیت اصلی شاعر به نمایش می‌گذارد، می‌توانست با ورود به لایه‌های جدید و عمیق‌تری از زندگی پترسون، لحظات به مراتب تاثیرگذارتری را به بیننده خود نشان دهد. در فیلم شاهد داستان‌های فرعی و کوچکی هم هستیم که بخش اصلی آن‌ها در بار نزدیک به خانه پترسون روایت می‌شود و شاهد داستان عاشقانه جالبی در آن هستیم که نهایتا به یک اتفاق حساس و خطرناک منتهی می‌شود که پترسون را هم تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.

از طرفی دیگر هم به نمایش گذاشتن رابطه احساسی و عمیق بین پترسون و همسرش لارا، جذابیت‌های خاص خودش را به دنبال دارد و برای دوست‌داران این سبک از فیلم‌های عاشقانه و درام، بسیار زیبا به نظر می‌رسد. فیلم Paterson داستان خود را همانند یک رود جاری آغاز می‌کند که در میانه راه خود به چند شعبه تقسیم می‌شود و سپس در پایان مجددا به یک رود منتهی می‌شود و پایان مشخص و امیدبخش خود را به همراه دارد. تمام چالش‌های احساسی و عصبی داستان روی دوش پترسون قرار می‌گیرند و پترسون هم همواره نتایج امیدبخش و خوشحال‌کننده‌ای را از آن‌ها بیرون می‌کشد. همین موضوع باعث می‌شود که فیلم Paterson به یکی از شاعرانه‌های دراماتیک بسیار خوب چند وقت اخیر تبدیل شود که مطمئنا نزد دوست‌داران این ژانر از فیلم‌های سینمایی، از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود.

نگاهی به افتخارات فیلم Paterson.

فیلم Paterson با بازی بسیار خوب آدام درایور و همچنین گلشیفته فراهانی، شیمی بسیار جذابی را بین کاراکترهای خود ایجاد می‌کند و لحظات خوبی را با طعم خاص اشعار ران پجت رقم می‌زند. این فیلم قطعا نزد دوست‌داران ژانر درام جذابیت زیادی دارد و از طرفی هم نزد ما ایرانی‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و حسابی از تماشای بازی بسیار خوب گلشیفته فراهانی لذت می‌بریم. بررسی امروز ما از فیلم Paterson پس از گذشت یک سال از اکران آن، قطعا ریشه در خوب بودن این فیلم دارد و تماشای آن به تمام دوست‌داران ژانر درام به‌ویژه درام‌های عاشقانه و شعرآلود، شدیدا توصیه می‌شود.