تقریبا محال است که با دنیای بازی‌های ویدئویی آشنا باشید و نام جالب سری Devil May Cry به گوشتان نخورده باشد. چه از آن گیمرهای رئال پسندی باشید که از بازی‌هایی که اندکی درونشان عناصر فانتزی به کار رفته متنفراند و چه از آن‌هایی که خواب و خوراکشان بازی‌های فانتزی است، بدون شک آشنایی‌هایی با دستپخت جناب هیدکی کامیا دارید. این سری بازی بسیار محبوب، از سال 2001 تا کنون افت و خیزهای فراوانی داشت و پس از عرضه‌ی چهار نسخه‌ی اصلی، در سال 2013 با بازی DMC Devil May Cry ریبوت شد. DMC 2013، یک بازی اکشن درست و حسابی و موفق بود اما ویژگی‌هایی داشت که طرفداران سری Devil May Cry را اندکی ناامید کرد. چنین شد که کپکام از زمان عرضه‌ی آن بازی، سری را در سکوت نگاه داشته تا در آینده یک فکر اساسی برای آن بکند! البته شایعات فراوانی نیز پیرامون بازی بعدی سری در سراسر اینترنت پیچیده. شایعاتی که می‌گویند نسخه‌ی پنجم سری یعنی Devil May Cry V قرار است در سال 2019 عرضه شود. بخشی از شایعات حتی بازی را به صف آثار انحصاری کنسول PS4 هدایت کرده‌اند! البته همه‌ی این موارد صرفا در حد ادعا هستند و باید برای اطمینان یافتن از صحتشان، حداقل تا E3 2018 صبر کرد. از آنجا که عطش طرفداران بعد از این همه مدت بی‌پاسخ مانده، کپکام تصمیم گرفته تا با عرضه‌ی مجموعه‌ای از بازی‌های قدیمی سری، دل آن‌ها را شاد کند. البته از آنجا که اصولا بعید است کپکام بتواند کاری را درست و بدون مشکل انجام دهد، این مجموعه نیز مشکلات زیادی دارد که در بررسی‌مان به آن‌ها خواهیم پرداخت. با بازی‌مگ همراه باشید.
Devil May Cry HD Collection (2018) PC- PS4- XOne
سال 2012، زمانی که بازی DMC Devil May Cry راهی بازار شد، کپکام با عجله یک مجموعه HD از سه نسخه‌ی اول سری را برای کنسول‌های نسل هفتم منتشر کرد. این مجموعه بازی‌های Devil May Cry، Devil May Cry 2 و Devil May Cry 3: Special Edition که پیش‌تر تجربه‌شان صرفا روی کنسول PlayStation 2 و با رزولوشن SD میسر بود را روی کنسول‌های نسل هفتم با روزلوشن HD فراهم کرد؛ اما تغییرات چندانی در هیچ‌یک از این بازی‌ها بوجود نیامد. البته از آنجا که روزلوشن بازی به طرز راضی کننده‌ای ارتقا یافته بود، طرفداران از آن استقبال کردند و به عنوان یک پورت معقول (و بدون ویژگی‌های یک ریمستر یا چیزی شبیه به آن) آن را پذیرفتند.
شاید Devil May Cry HD Collection در سال 2012 و در نسل هفتم قابل قبول به نظر می‌رسید، اما زمانی که کپکام دقیقا همان مجموعه را برای کنسول‌های نسل هشتم عرضه می‌کند، داستان اندکی متفاوت می‌شود! نسخه‌ای که روی سخت‌افزارهای قدرتمند نسل هشتم عرضه شده، تقریبا هیچ فرقی با نسخه‌ی سال 2012 ندارد و طرفداران بازی برای خریداری آن دلیلی نخواهند داشت جز این که بخواهند همان تصاویر HD را با کیفیت FullHD ببینند! به همین خاطر این مجموعه تا حد زیادی طرفداران را آزرده کرده. البته شاید هم پس از دیدن ریمسترهایی چون Shadow of the Colossus و Crash Bendicoot، بدعادت شده‌ایم و انتظار داریم هر بازی‌ای که از زیر خاک بیرون کشیده می‌شود و برای نسل هشتم عرضه می‌شود، گرافیک به‌روز و دیدنی داشته باشد!
نسخه‌ی سال 2018 DMC HD Collection، رزولوشن 1080p و فریم ریت ثابت 60 را برایتان به ارمغان خواهد آورد. اما در کمال تعجب، هنوز هم کات‌سین‌ها و ویدئوهای از پیش ضبط شده را با کیفیت افتضاح و نسبت تصویر 4:3 نشان می‌دهد! نسخه‌ی قبلی این پورت خودش هم تفاوت آنچنانی با نسخه‌ی اصلی نداشت. اما نسخه‌ی 2018 رسما تفاوتی با نسخه‌ی قبلی ندارد. سازندگان حتی زحمت کشیدن دستی به سر و گوش بازی را نیز به خود نداده‌اند و با همان وضع و همان تکسچرها و همان چند ضلعی‌های منتظم (!) آن را منتشر کرده‌اند. مشکلات فراوانی نیز درون خود این بازی‌ها به چشم می‌خورد (از جمله مشکل دوربین که هر سه نسخه‌ی بازی را آزار می‌دهد) که حضرات می‌توانستند نیم‌نگاهی نیز به آن‌ها بیندازند ولی از این یک کار هم شانه خالی کرده‌اند.
Devil May Cry 1 - 2001
DMC 1 آغازگر یکی از بهترین سری‌های هک-اند-اسلش تاریخ بازی‌های ویدیویی است. این بازی در ابتدا طرحی اولیه برای چهارمین نسخه از سری Resident Evil بود اما سرعت بیش از اندازه‌ی گیم‌پلی و المان‌های دگرگون شده آن باعث شد عوامل کپکام از آن ناامید شده و به سراغ ایده‌های جدیدی بروند. از آنجا که شینجی میکامی بار دیگر تصمیم گرفته بود هدایت Resident Evil را به دست بگیرد، نسخه‌ی چهارم از ابتدا و با مکانیک‌های جدید تولید شد. بازی قبلی نیز که تا نیمه آماده شده بود، به دستان پر برکت هیدکی کامیا سپرده شد تا آن را به یک بازی جدید تبدیل کند. چنین شد که هیولایی جدید متولد شد و ایده‌های دیوانه‌وار میکامی و تیمش Devil May Cry را به یکی از محبوب‌ترین سری بازی‌های تاریخ تبدیل کرد.
این بازی شاید ارزنده‌ترین چیزی باشد که در این مجموعه یافت می‌شود. گرافیک بازی با آنچه در دوران PS2 بود اندکی متفاوت است. سازندگان کیفیت تکسچرهای بازی را تغییر نداده‌اند، اما به جای آن فیلترهای خاصی را روی آن‌ها اعمال کرده‌اند تا آن حس منفور قدیمی و از مد افتادگی را تا حدی کمرنگ کنند. مدل‌های بازی هنوز پر از چندضلعی‌های منتظم است! اما تغییرات ایجاد شده در تکسچرها و از همه مهم‌تر انتخاب رنگ‌ها باعث شده تا لوکیشن‌ها، مدل‌ها و مناظر بازی هنوز هم جذاب به نظر برسند. هر چند گرافیک فنی بازی با گذشت زمان قدیمی شده اما بخش هنری آنقدر زیبا هست که توجهتان را جلب کند. فضا و معماری بی‌نظیر بازی آنقدر از المان‌های گوتیک پر شده که بعید است طرفدار داستان‌های گاث باشید و بازی را نپسندید.
DMC 1 مشکلاتی نیز دارد که سازندگان این پورت می‌توانستند اندکی به آن‌ها توجه کنند؛ برای مثال، دوربین بازی و زوایای نامناسب آن که در هنگام مبارزات و خصوصا باس‌فایت‌ها شدیدا آزار دهنده است می‌توانست اندکی بهبود یابد. از آن‌جایی که این رفتار دوربین حتی برای بازی‌های سال 2001 هم چندان مناسب نیست، این مورد می‌توانست حداقل در سال 2018 اندکی بهبود داشته باشد! ولی افسوس! از دیگر مسائل مهم باید به بهینه نبودن بازی در نسخه‌ی PC اشاره کنم. درست است که بازی روی کامپیوترهای متوسط به بالا، با فریم‌ریت ثابتی اجرا می‌شود. اما انتظارات گیمرهای فعلی این است که وقتی با چنین گرافیک تاریخ مصرف گذشته‌ای سر و کار دارند، حداقل بتوانند بازی را روی سیستم‌های ضعیفی مانند لپ‌تاپ‌ها و یا کامپیوترهای قدیمی به خوبی اجرا کنند! متاسفانه با وجود سبکی گرافیک بازی، بهینه‌سازی آن اصلا به درستی انجام نشده.
Devil May Cry 2 - 2003
در دومین نسخه، سکان هدایت تیم سازنده بازی، از دستان هیدکی کامیا گرفته شد و به جناب هیدیاکی ایتسونو سپرده شد. متاسفانه اوضاع چندان خوب پیش نرفت و تیم سازنده نتوانست آنطور که باید و شاید طرفداران را با بازی جدید راضی کند. بازی در هنگام عرضه‌اش نیز با نمرات بسیار ضعیف و بازخورد بد طرفداران روبه‌رو شد و حالا دقیقا همان نسخه با همان ویژگی‌هایش به مجموعه‌ی نسل هشتمی DMC راه یافته. دلایل زیادی باعث می‌شوند بازی نسبت به نخستین نسخه‌ی مجموعه ضعیف‌تر باشد. این بار با بزرگ‌ترین و پیرترین دانته‌ای که تا کنون در سری DMC دیده‌ایم سر و کار داریم. او نه تنها دیگر همانند قبل شوخ و بامزه نیست، بلکه حتی آن دیوانگی و جسارت همیشه‌گی‌اش را هم از دست داده و به مردی مهربان و نیکوکار تبدیل شده! بعد از نمایش خیره‌کننده‌ای که Devil May Cry 1 از شخصیت دانته ارائه داد و او را در بازی‌های ویدئویی جاودانه کرد، DMC 2 توانست به زیبایی هر چه تمام‌تر همه‌ی آن زحمات را با خاک یکسان کند و دانته را از همیشه منفورتر و نچسب‌تر نشان دهد.
اشتباهات بازی در گیم‌پلی نیز فراوان‌اند و از جمله‌ی آن‌ها می‌‌توان به آسان شدن گیم‌پلی و خصوصا باس‌فایت‌ها اشاره کرد. بعد از DMC 1 که برای از پای در آوردن هر یک از باس‌ها استراتژی خاص و برنامه‌ریزی و حواس جمع را طلب می‌کرد، این بازی تقریبا همه چیز را ساده‌سازی کرده و صاف و پوست کنده در اختیار بازیکن قرار داده. بازی حتی در بخش کومبوها و تنوع ضربات هم از نسخه‌ی پیشین خود عقب است و این مسئله باعث شده مبارزات تنوع خوبی نداشته باشند. طراحی دشمنان چندان مناسب و دلچسب نیست و حتی محیط‌های بازی هم نسبت به گذشته طراحی خوبی ندارند. محیط‌های بازی بی دلیل گسترده و طولانی طراحی شده‌اند و وقتی به خود می‌آیید می‌بینید صرفا در حال راهپیمایی هستید! صد‌البته منظورمان از گسترده صرفا «بزرگ بی‌دلیل» است و اصلا نباید تصور کنید لوکیشن‌ها همانند نسخه‌ی قبلی سراسر پر از راه‌های مخفی و جزئیات فراوان هستند. به همه‌ی این موارد، دوربین افتضاح بازی را هم اضافه کنید که هنوز هم جایگیری‌های بسیار بدش در مبارزات و به خصوص باس‌فایت‌ها آزارتان می‌دهد و نسبت به گذشته نیز تقریبا هیچ تغییری نکرده.
در نسخه‌ی جدید ویدئوها و منوهای بازی همچنان با رزولوشن SD اجرا می‌شوند اما خود بازی از فریم ریت 60 و رزولوشن 1080p پشتیبانی می‌کند. تکسچرها و وضعیت مدل‌ها اندکی نسبت به بازی قبلی بهتر شده‌اند اما گرافیک هنری بازی به هیچ وجه به پای نسخه‌ی اول نمی‌رسد. به طور کلی باید گفت DMC 2 هیچ‌گاه لیاقت ادامه دادن میراث نسخه‌ی اول را نداشته و بهتر است فقط زمانی سراغ آن بروید که واقعا عطش داشته باشید همه‌ی نسخه‌های DMC را بازی کنید! (یا اینکه مثل من ناچار باشید برایش بررسی بنویسید!)
Devil May Cry 3: Dante’s Awakening – Special Edition - 2006
پس از گذشت سه سال، هیدیاکی ایتسونو توانست با یک سورپرایز بزرگ طرفداران را غافلگیر کند. او با درک اشتباهات بازی قبلی، تصمیم گرفته بود تا این بار تجربه‌ای را خلق کند که همه‌ی طرفداران بی‌صبرانه انتظارش را می‌کشیدند. داستان بازی این بار به گذشته‌های خیلی دور منتقل شده و بار دیگر با یک دانته‌ی جوان و شوخ طبع سر و کار داریم. او که به تازگی پیتزافروشی معروفش را راه‌ندازی کرده، با برادر خود ورجیل ملاقات می‌کند و طی اتفاقاتی که میان آن‌ها رخ می‌دهد، با او به رقابت می‌پردازد. داستان بازی این‌بار بیشتر به روایای دراماتیک رابطه‌ی خصمانه‌ی دو برادر می‌پردازد و در کنار آن به خلق دنیایی عجیب و کاراکترهایی به یاد ماندنی مشغول می‌شود. بازی در بخش گیم‌پلی نیز تنوع زیادی پیدا کرده و با وارد کردن المان جدیدی به نام استایل‌ها، تجربه‌ی تلخ سیستم مبارزه‌ی DMC 2 را از یاد طرفداران می‌برد.
DMC 3 در زمان انتشارش طرفداران را شگفت‌زده کرد و اکنون نیز در این مجموعه بسیار روان، تازه و زیبا به نظر می‌رسد. یکی از مهم‌ترین خدماتی که این مجموعه در حق PCبازها کرده این است که نسخه‌ی سوم را بدون مشکلات و دردسرهای پورت قبلی برای آن‌ها فراهم کرده تا تجربه‌ی واقعی بازی برایشان فراهم شود.
چکیده
درست است که کپکام «می‌توانست» Devil May Cry HD Collection را با وضعیت بهتری نیز عرضه کند. اما شخصا نمی‌دانم که چرا انتظار چیزی را از آن‌ها داریم که قولش را نداده‌اند! نام این مجموعه صرفا HD Collection است! نه ریمستر یا ریمیک یا هر چیز دیگر. کسی نگفته گرافیک بازی تغییر می‌کند و یا اینکه مشکلات گیم‌پلی آن اصلاح می‌شود. چیزی که من اصلا درکش نمی‌کنم علاقه‌ی عجیب وبسایت‌های بزرگ برای نقد کردن این مجموعه و نمره دادن به آن است! چیزی که حداقل از نظر من با عقل جور در نمی‌آید! به نظر من DMC HD Collection همان چیزی است که باید می‌بوده؛ نه چیزی کمتر و نه چیزی بیشتر. مخاطبان بازی نیز از ابتدا مشخص بوده‌اند. بی‌شک طرفداران حرفه‌ای بازی که هر سه نسخه را زمان خودشان بلعیده‌اند چیز به درد بخوری در مجموعه‌ی جدید پیدا نمی‌کنند؛ درست مثل همه‌ی مجموعه‌های دنیا. با این حساب اصلا نمی‌توانم کم لطفی‌هایی که در حق این بسته شد را درک کنم. در هر صورت DMC HD Collection برای شما مناسب است، اگر به دنبال بازی کردن بازی‌های قدیمی مجموعه هستید و به کنسول‌های قدیمی و بازی‌هایش هم دسترسی ندارید. اگر جز این هدف، دنبال چیز دیگری می‌گردید، اصلا طرف این بسته نیایید.
نظرات