پس از موفقیت تحسین‌برانگیز Alan Wake 2، استودیوی Remedy با جدیت در حال بازسازی دو نسخه ابتدایی Max Payne برای نسل جدید گیمرها است. در حالی که برخی طرفداران ممکن است انتظار بازگشتی یک‌به‌یک مانند نسخه‌های بازسازی‌شده Halo Anniversary یا Gears of War Ultimate Edition را داشته باشند، آنچه این بازی به آن نیاز دارد، سطحی بی‌نظیر از فیزیک تخریب است که تجربه اکشن آن را به مرحله‌ای جدید ببرد.
زمانی که Max Payne در سال 2001 منتشر شد، این عنوان به‌عنوان نمونه‌ای برجسته از اکشن سینمایی در سبک جان وو شناخته شد. ترکیب تیراندازی با حرکت آهسته (Bullet Time) و فیزیک پویای محیط، به صحنه‌هایی هیجان‌انگیز منجر می‌شد که دشمنان در بارانی از گلوله‌ها و ذرات پراکنده‌شده از محیط نابود می‌شدند. با این حال، با استانداردهای امروزی، سطح تخریب در بازی‌های قبلی Remedy به‌شدت ساده به نظر می‌رسد.
تخریب در بازسازی Max Payne باید به سطح جدیدی ارتقا یابد، همان‌طور که در جهش از نسخه اول Gears of War به نسخه دوم مشاهده شد. باید محیط‌هایی پر از جزئیات و قابل تخریب را شاهد باشیم که هر تیراندازی باعث تغییرات فیزیکی محسوس در محیط شود. مثلاً، ایستگاه متروی نمادین بازی باید به محلی تبدیل شود که کاشی‌های دیوار در اثر تیراندازی از جا کنده شوند، درهای ساختمان‌های مخروبه با شلیک‌های شاتگان خرد شوند و کاغذها و اسناد روی میزها با هر انفجار به اطراف پراکنده شوند.
Remedy پیش‌تر در بازی‌هایی مانند Quantum Break و Control نشان داده که توانایی پیاده‌سازی فیزیک تخریب در سطح بالا را دارد. در Control، هیچ چیز لذت‌بخش‌تر از پرتاب یک شی انفجاری و دیدن متلاشی شدن محیط در اثر آن نیست. این استودیو می‌تواند با بهره‌گیری از چنین قابلیت‌هایی، تجربه‌ای کاملاً پویا و غوطه‌ورکننده از Max Payne ارائه دهد. هرچند هنوز اطلاعات بیشتری از این بازسازی منتشر نشده، اما انتظار می‌رود که Remedy بر تخریب‌پذیری محیط‌ها تمرکز ویژه‌ای داشته باشد.
در نهایت، Max Payne به‌عنوان یکی از برترین شوترهای سوم‌شخص تاریخ، می‌تواند با بازسازی و اضافه شدن فیزیک پیشرفته تخریب، به تجربه‌ای تبدیل شود که هم خاطرات نوستالژیک طرفداران قدیمی را زنده کند و هم استانداردهای جدیدی برای ژانر اکشن تعیین کند. هنوز تاریخ انتشار رسمی این بازسازی مشخص نشده، اما طرفداران بی‌صبرانه منتظر بازگشت پرهیجان مکس پین هستند.
نظرات