نقد و بررسی بازی Rebel Cops

در سال 2016، استودیوی مستقل و تازه تأسیس Weappy Studio از پایتخت کشور بلاروس عنوانی با ایده‌ای بکر به بازار عرضه کرد. بازی This is the Police به بازیکنان اجازه می‌داد تا در نقش رئیس پلیس یک شهر خیالی در آمریکا بر کار روزانه‌ نیروهای پلیس نظارت کنند و در کنار کارهای معمول نیروی پلیس، یک داستان پیچیده از رقابت نیروهای گانگستری و فساد مسئولان شهری را هم تجربه کنند. ساخته اول این استودیو به هیچ وجه بی عیب و نقص نبود و بعد از گذشت مدتی تبدیل به تجربه‌ای ملال‌آور و تکراری می‌شد. دو سال بعد در قسمت دوم، سازندگان تلاش کردند تا از اضافه‌کاری‌های قسمت اول پرهیز کنند و با افزودن بخش عملیات پلیسی، عمق بیشتری به ساخته خود دادند. بعد از گذشت یک سال، بازی Rebel Cops به طور ناگهانی معرفی شد که قرار است حکم نسخه‌ای فرعی برای سری This is the Police را داشته باشد، نسخه‌ای جمع و جورتر با جرح و تعدیل بسیار!

در دو ساخته قبلی، داستان یکی از فاکتورهای مثبت اصلی کار به شمار می‌آمد که این فاکتور متاسفانه در Rebel Cops به یکی از نقاط اصلی ناامیدی طرفداران عناوین قبلی، تبدیل شده و اگر دقیقتر به بخش‌های دیگر نگاه کنیم، تمامی ایرادات دیگر هم ریشه در افت کیفیت این بخش دارند. داستان در شهری کوچک به نام Ripton اتفاق می‌افتد، Viktor Zuev خلافکاری مخوف است که به «ریپتون» پا گذاشته و نه تنها دیگر خلافکاران را تحت سلطه خود درآورده، بلکه بخش‌های مدیریت شهری اعم از قضات، نیروی پلیس و ... را هم از طریق ارعاب و ارتشا، تبدیل به خدمتگزار خود کرده است. اگر کسی در شهر پیدا شود که بخواهد جلوی زورگویی این جنایتکار بایستد، با حمله نیروهای وحشی او رو به رو می‌شود و تماس با اداره پلیس هم بی‌فایده است چون نیروی رسمی پلیس در عمل بازوی اجرایی «ویکتور زوئف» هستند. در میان این هرج و مرج و آشوب، کورسوی امیدی برای مردم بی‌پناه شهر در قالب چند تن از نیروهای سابق پلیس شهر زنده می‌شود! این گروه با مخفی شدن در جنگل‌های اطراف شهر، جنگی چریکی را بر علیه ویکتر زوئف و زیردستانش به راه انداخته‌اند که هدایت سرنوشت این گروه با بازیکن است.

ایده کلی به نظر جذاب می‌آید اما در مرحله اجرا با روایت چندان جذاب و دلپذیری رو به رو نیستیم. برخلاف آثار قبلی Weappy Studio این بار خبری از شخصیت‌های کلیدی در مقام قهرمان یا دشمن محوری، نیست. شخصیت‌های مختلفی وجود دارند اما این اشخاص فراتر از اسامی موجود در توضیحات ابتدای هر ماموریت نمی‌روند. در طول روایت داستان از مرحله‌ای به مرحله دیگر می‌رویم و امپراطوری ویکتور زوئف را کوچه به کوچه فرو می‌ریزیم اما عدم وجود شخصیت‌های محوری که به عنوان قهرمان آن‌ها را ستایش کنیم یا به عنوان دشمن از آن‌ها بیزار باشیم، سبب شده تا روایت کار کمی بی روح باشد. دو راهی‌های اخلاقی که در This is the Police 2 حتی بهتر از قسمت اول هم شده بود، اینجا تقریبا وجود ندارند و صرفا یک آمار مربوط به گیم‌پلی هستند. داستان Rebel Cops شاید به خودی خود برای یک عنوان مستقل ناشناخته که در کمتر از یک سال ساخته شده، چندان بد نباشد اما در مقام عنوانی جدید از فرنچایزی که در شماره‌های اصلی، داستان بخش مهمی از کلیت کار بوده تا حد بسیار زیادی ناامیدکننده است.

تقریبا همه چیزهایی که به عنوان هسته گیم‌پلی This is the Police در ذهن داشتیم از Rebel Cops حذف  و تمام تمرکز بر روی بخش فرعی Assault از This is the Police 2 گذاشته شده است. در ظاهر ممکن است که که این گفته خبر خوشحال کننده‌ای به نظر بیاید چون بخش مدیریتی کار به سرعت تکراری می‌شد اما بهرحال در قسمت دوم با دادن ریتمی مناسبتر به داستان، این حس تکراری شدن کمتر شده بود و اثر فعلی هم می‌توانست در همان راه قدم بردارد و با نوآوری‌های لازم، در عین حال هویت فرنچایز را هم حفظ کند. خوشحالی از اینکه دیگر نیاز نیست با بخش مدیریت حوصله سربر عناوین قبلی سر و کله بزنیم همینجا متوقف می‌شود چون در یاد داریم که بخش Assault از عمق کافی برخوردار نبود و طراحی برخی مراحل آن کاملا ناعادلانه بود. برای افرادی که با این سری آشنایی ندارند، بخش Assault از This is the Police 2 ساختاری همانند سری XCOM داشت که با جای رقابت بین انسان‌ها و موجودات فضایی، تقابل پلیس‌ها و خلافکاران را به صورت نوبتی به تصویر می‌کشید. با افزایش سطح کلی ماموران تحت کنترل، امکان افزایش توانمندی‌های کلی آنان مثل تیراندازی و میزان تحرک و همینطور دست‌یابی به توانایی‌های ویژه مثل وسعت دید بیشتر، امکان حرکت مخفیانه‌تر و ... هم فراهم می‌شود که انتخاب توانایی‌های ویژه ساختاری تصادفی دارد.

خبر خوب اینکه وجود سه درجه سختی با ویژگی‌های مختلف و بالانس بهتر مراحل موجب شده تا این بار حس ناعادلانه بودن مراحل چندان احساس نشود و هر بازیکن با توجه به توانایی خود و میزان چالشی که علاقه دارد تجربه کند، درجه سختی مناسبی را انتخاب کند. خبر بد اینکه عمق چندانی به گیم‌پلی اضافه نشده و همه چیز تقریباً کپی برابر اصل همان چیزیست که در یک بخش فرعی از ساخته قبلی سازندگان گاهی با رو به رو می‌شدیم اما اینجا تبدیل به قوت غالبمان شده است! چیزی که تا حد زیادی توانسته گیم‌پلی را نجات دهد، طراحی مراحل و به خصوص مراحلی که نقشه‌های بسیار بزرگی دارند، است. در همان مراحل ابتدایی با یکی از این مراحل وسیع رو به رو می‌شویم که اهداف فرعی بسیاری را هم پیش پای ما قرار می‌دهد. شخصا زمانی در حال گشت و گذار با صبر و حوصله بسیار در این مرحله و رسیدگی به تک تک اهداف فرعی بودم که ناگهان از فرماندهی عملیات به من خبر رسید که در حال نزدیک شدن به سپیده‌دم هستیم و نیروهای جدیدی از راه می‌رسند! ناگهان به شکل غیرمنتظره‌ای هوا روشن شد و نیروهای کمکی بسیار زیادی از راه رسیدند و هر چه که من با دقت بسیار رشته بودم، پنبه شد.

بخش اصلی گیم‌پلی در کل یک استراتژی نوبتی نسبتا ساده است اما طراحی مراحل با ویژگی‌ها و شرایط خاصی که هر کدام پیش روی مخاطب قرار می‌دهد به همراه اهداف فرعی خاصی که در دل خود جای داده‌اند، باعث شده تا مشکل سادگی و بدون نوآوری بودن گیم‌پلی کمتر به چشم بیاید. اینکه خبری از مدیریت در سطح This is the Police نیست باعث شده تا با یک سیستم کوچک مدیریت ابزار و منابع رو به رو باشیم که به خریدن ابزار مورد نیاز و فروش ابزاری که کمتر آن‌ها نیاز داریم، محدود می‌شود و البته مدیریت میزان خستگی نیروهای تحت کنترل و ارتقا توانایی‌های آن‌ها.  

متاسفانه در Rebel Cops دو عامل جذاب بخشی هنری ساخته‌های قبلی حذف شده‌اند. اولین بخش حذف شده میان‌پرده‌ها با طراحی خاص آن‌هاست که جای خود را به متن‌های خشک و خالی که در موارد کمی با یک تصویر همراه می‌شوند داده‌اند. میان‌پرده‌ها در کنار کمک به روایت جذاب‌تر داستان، عاملی برای رفع خستگی ناشی از زل زدن به بخش‌های تکراری بازی بود که نوع طراحی خاص آن‌ها، جذابیت‌شان را دو چندان کرده بود. بخش حذف شده دیگر، بخش صداگذاری شخصیت‌هاست که با توجه به کیفیت بالایی که این بخش در بازی‌های قبلی داشت و مکمل بسیار خوبی برای بخش روایی کار بود، حذف آن با توجه به افت بخش داستانی لطمه جبران ناپذیری به کار وارد کرده است. موسیقی متن هم کیفیت قطعات کلاسیک و Jazz که در عناوین قبلی می‌شنیدیم را ندارد و طراحی بصری بازی هم پیشرفت خاصی نسبتا به This is the Police 2 ندارد.

البته همانطور که در ابتدای مطلب اشاره کردم برخی از کمبودهای کار، کاملا ریشه در همان ضعف بخش داستانی دارد. سازندگان ظاهرا نیم نگاهی به مخلوق خود کرده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که ساخته‌ای که شخصیت‌های کلیدی خاصی ندارد و داستان آن را می‌شود در قالب چند نوشته روایت کرد، نیازی به صداگذاری یا میان‌پرده‌های آنچنانی‌ ندارد و بهتر است در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنند.

گفتن این مسئله با عث ناراحتی است اما Rebel Cops یک عقبگرد کامل است در حالی که پیشرفت‌های خوبی در This is the Police 2 انجام گرفته بود و ما را چشم انتظار پیشرفت‌های بیشتر سازندگان نگاه داشته بود. حذف بخش‌های مختلف گیم‌پلی در صورتی که تنها بخش حفظ شده عمق بیشتری پیدا کرده بود، می‌توانست مرهمی باشد بر افت کیفیت یا حذف کامل بخش‌هایی که نقاط قوت نسخه‌های قبلی بودند. در مجموع خرید Rebel Cops با قیمت کامل را حتی به طرفداران ساخته‌های قبلی Weappy Studio هم توصیه نمی‌کنم.