نقد و بررسی بازی Fifa 17

نقد و بررسی FIFA17 | برنده یا بازنده؟

مقدمه:

مستطیل سبز این روزها به جزء جدایی ناپذیر زندگی مردم تبدیل شده است. فوتبال علاوه بر یک ورزش، صنعتی پر درآمد و پول‎ساز است. همین مسئله باعث شده که بازی های شبیه ساز فوتبال از طرفدارن زیادی برخوردار بوده و سالانه سود فراوانی را برای شرکت های سازنده ( Ea Sports و Konami) به همراه داشته باشند. این نکته که با پیشرفت تکنولوژی های موجود ، سطح توقع مخاطبین هم بالا برود امری طبیعی است. با هم بررسی کرده و می‎بینیم که FIFA 17 تا چه حد موفق ظاهر شده و توانسته رضایت عمومی کاربران را تامین کند !؟

داستان:
بخش The Journey مهم ترین و جاه طلبانه ترین بخش FIFA17 به شمار می‎رود. بخشی که از اولین نمایش های معرفی فیفا 17، EA Sports مانور زیادی بر روی آن داد.

The Journey روایت فوتبالیستی نسبتا گم نام است. الکس هانتر می‎خواهد به تیم ملی انگلستان راه پیدا کند تا بتواند آرزوی محقق نشده ی پدربزرگش را به واقعیت تبدیل کند و این شما هستید که باید در این مسیر او را همراهی کنید. داستان بازی از فینال زیر 11سال در انگلستان شروع خواهد شد. شروعی پر تنش که در نقش الکس پشت ضربه ی پنالتی قرار گرفته اید و باید با همین ضربه سرنوشت قهرمان را مشخص کنید. علاوه برفوتبال جلوه هایی از زندگی شخصی و خانوادگی الکس هانتر نیز به شما نشان داده می شود که تجربه ای بسیار متفاوت و صد البته لذت بخش در دنیای بازی های شبیه ساز فوتبال است ((دلیل استفاده از لفظ لذت بخش این است که فیفا 17 یک عنوان شبیه ساز است نه یک بازی در ژانر نقش آفرینی. تاسف آور است که بسیاری این مسئله را درک نمی‎کنند و توقع بسیار بالایی را از این بخش دارند)) درهنگام انتخاب تیم می‎توانید یکی از 20 تیم لیگ برتر انگلستان را انتخاب کنید اما توجه داشته باشید که اگر از تیم های بزرگ شروع کنید مسیر بسیار سختی را برای رسیدن به ترکیب اصلی پیش رو خواهید داشت. یکی از نقایص این بخش را میتوان فقط بازی در لیگ انگلیس دانست که همین باعث دلسردی برخی طرفداران لیگ های دیگر شده است. قبل از شروع هر بازی باید از بین دو حالت Play as Team و Play as Hunter را یکی را انتخاب کنید که اولی کنترل کل تیم و دومی کنترل الکس به شما واگذار می‎کند.
سیستم انتخاب دیالوگی مشابه بازی Mass Effect در این بخش وجود دارد که در روند کلی داستان تفاوتی ایجاد نمی‎کند، اما تغییراتی را در رفتار مربیان و تماشاچیان حاصل می‎شود که به واقعی‎تر شدن این بخش کمک شایانی می‎کند. با این وجود هنوز هم این بخش برای جذاب بودن نیاز به تغییرات بنیادین دارد و باید منتظر ماند و دید، در سال های آینده این بخش از سوی EA Canada چگونه ادامه پیدا خواهد کرد و چه تغییراتی را به خود خواهد دید؟

اما شاید یکی از مشکلات The Journey این باشد که بعد از مدتی خسته کننده و کسالت آور شده و بنحوی پتانسیل جذب بازیکن را از دست می‎دهد. Ea Canada برای بالا نگه داشتن هیجان این بخش تلاش زیادی کرده اما بهرحال نباید توقع وجود یک بازی نقش آفرینی در کالبد یک بازی شبیه ساز فوتیال را داشته باشیم و به همین دلیل اگر میخواهید از The Journey لذت ببرید باید از مشکلات آن چشم پوشی کنید و بسیاری از کاستی های این بخش را نبینید. اصلی ترین عامل دلزدگی از The Journey عدم ایجاد ارتباط عاطفی با الکس است. الکس با وجود تلاش زیاد EA Canada خوب شخصیت پردازی نشده که همین ضعف باور پذیری این شخصیت را دشوار کرده است. نه حس شادی و نه حس غم و اندوه الکس به گیمر منتقل نمی‎شود. شما حس خاصی را از الکس دریافت نمیکنید که همین موضوع پس از مدتی معنای بخش The Journey را هدف قرار میدهد و این سوال را در ذهن شما ایجاد می‎کند که آیا The Journey بجز یک بخش تمرینی که میخواهد در قالبی متفاوت کاربر را با تکنیک ها و مهارت های بازی آشنا کند، چیز دیگری است؟!
گرافیک:
گرافیک بازی یکی از ویژگی هایی است که در نسل هشتم معنای متفاوتی پیدا کرده و از سوی شرکت های بازی سازی و دوستداران این صنعت از اهمیت زیادی برخوردار است. Fifa 17 و استودیو کانادایی الکترونیک آرتز که مسئولیت ساخت این عنوان را برعهده داشته با بهره‎گیری از موتور فراست بایت توانسته گرافیکی قابل قبول و درخور کنسول های نسل هشتم به مخاطبان ارائه دهد، موتور فراست بایت درحال حاضر یکی از قوی ترین موتورهای بازیسازی به شمار می‎رود که بر پایه زبان برنامه نویسی C++ ساخته شده است. Frostbite 3 در سال های گذشته در عناوین بزرگی همچون NFS،Battlefield  و Battlefront مورد استفاده قرار گرفت و توانست به خوبی عمل کند و حالا FIFA با کنار گذاشتن Ignite Engine و استفاده از انجینی متفاوت در بازی فیفا، سطح انتظار مخاطبان را بسیار بالا برده است.

بافت چهره بازیکنان در لیگ های مختلف و بیست مربی حاضر در لیگ جزیره به خوبی طراحی شده اما وقتی که از تیم های مشهور دور می‎شویم و تیم هایی که از شهرت کمتری برخوردار هستند را درجریان بازی می‎بینیم، تفاوت فاحشی را در بافت چهره ها مشاهده می‎کنیم که امید است EA Sports در سال آینده این نقص را به طور کل از بین ببرد. چمن ورزشگاه نسبت به نسخه ی قبل تفاوت چندانی نکرده اما جو ورزشگاه فوق العاده طراحی شده است. وقتی در استادیوم های مختلف بازی می‎کنید، متوجه می‎شوید که بازی در هر استادیوم لذت خاصی را به همراه دارد. جزئیات استادیوم ها،تماشاچیان،توپ ها و... در این سری همواره زبان زد خاص و عام بوده که در این نسخه به اوج خود رسیده با این وجود هنوز هم جای پیشرفت وجود دارد.
درکل درباره ی گرافیک فیفا 17 میتوان گفت: استفاده از موتور فراست بایت توقعات را به خودی خود بالا برده با این وجود گرافیک بازی نه خوب است و نه بد . این تصمیم گیری کاملا شخصی بوده و به نوع دیدگاه شما کاملا وابسته است.
گیم‎پلی:
مهم ترین معیار که ارزش یک عنوان با آن سنجیده می‎شود گیم‎پلی است، گیم‎پلی هر بازی به عنوان روح و کالبد اصلی آن به شمار می‎رود.
وقتی که برای اولین بار وارد بازی FIFA17 می‎شویم تغییرات چشم گیر و محسوسی را در گیم‎پلی متوجه نمی‎شویم و فکر می‎کنیم که هنوز هم مشغول به تجربه نسخه قبل این عنوان هستیم اما بعد از گذشت یکی دو ساعت، کاملا می فهمیم که گیم‎پلی بازی علاوه براینکه ریشه های اصلی سری را حفظ نموده، زمینه ی تغییرات اساسی در گیم‎پلی را برای سال های آینده فراهم کرده است.
به لطف موتور فراست بایت گیم‎پلی بازی نسبت به قبل واقعی‎تر و بسیار منعطف‎تر شده است. انیمیشن های بازیکنان و درگیری های آنها دستخوش تغییراتی شده و بازی فیزیکی بیش از پیش در این شماره در دستور کار قرار گرفته است. سیستم دفاعی دچار تغییر شده و به راحتی و با چند پاس کوتاه، دیگر نمیتوان راه دروازه حریف را پیدا کرد و به گل رسید و یا با استفاده از بازیکن های سرعتی همچون مسی ،گرت بیل و رونالدو از گوشه ها حرکت کرد و با یک حرکت اریب و زدن به قلب دفاع دروازه تیم حریف را گشود. نقش بازیکنان سرعتی در این عنوان کمرنگ شده و دیگر نمیتوان تنها به پتانسیل سرعت این بازیکنان در FIFA17 تکیه کرد. چرخش و کنترل توپ با اینکه پیشرفت زیادی داشته و حس خوبی را به بازیکن القا می‎کند، اما هنوز هم جای تغییر دارد و می‎تواند در نسخه های آینده بهتر و واقع گرایانه تر باشد. موشن کپچرینگ فیفا 17 کامل و بی نقص صورت گرفته و همین امر باعث واقع گرایانه تر شدن حرکات بازیکنان شده اگرچه تنها سطح بالای موشن کپچرینگ نمیتواند بعضی ضعف‎ها را بپوشاند.
شدت پاس ها و شوت‎ها کمتر شده و اصولی‎تر به نظر می‎رسد اما اصلا آن حس واقعی بودن و یک شبیه سازی بی نقص را به بازیکن ارائه نمی‎دهد ((شخصا از این بخش راضی نیستم و نمیتوانم به خوبی با آن ارتباط برقرار کنم)).

از دیگر تغییرات گیم‎پلی میتوان به بازنگری و بازنویسی کامل ضربات ایستگاهی، پنالتی ها و پرتاب ها اشاره کرد آشنائی با تغییرات ایجاد شده ابتدا کمی دشوار است اما بعد از خراب کردن چند ضربه و پرتاب، به خوبی با روند جدید پرتاب ها آشنا می‎شوید و بازگشت به روال قبلی ضربه ها برای شما دور از ذهن خواهد بود. در ضربات و پرتاب ها آزادی عمل بیشتری به مخاطب داده شده است ،در ضربات پنالتی دیگر نمیتوان به شانس اتکا کرد و باید بسیار با دقت ضربات را به ثمر برسانیم واگرنه ضربه به آسانی هدر میرود و باید افسوس ان را خورد.
بخش های آلتیمیت تیم و کریر مود از مورد توجه ترین و مهم ترین بخش های سری FIFA به شمار می‎روند که تجربه های ناب و متفاوتی را به بازیکن ارائه میدهند. Ea Sports امسال در این دو بخش بسیار ضعیف عمل کرده و تغییرات بسیار ناچیز و بی فایده یا بهتر بگویم کم فایده ای را در این بخش ها پدید آورده است.اضافه شدن انتخاب چهره مربیان به بخش کریرمود تغییر خوبی است اما محدودیت و وجود صورت های پیش فرض باعث شده آزادی عمل مناسبی به بازیکن برای اعمال تغییر دلخواه در صورت مربیان داده نشود. اضافه شدن اهداف کوتاه و بلند مدت به بخش کریرمود بسیار واقع گرایانه است و باعث شده که اتمسفر خاصی به این بخش داده شود که باعث می‎شود از این بخش لذت بیشتری را ببیرد، بخش نقل و انتقالات دچار تغییر خاصی نشده و با واقعیت فاصله بسیار زیادی دارد و خدا میداند که EA Sports این مشکل را چه زمانی حل خواهد کرد.اما بخش آلتیمیت تیم را می‎توان محبوب ترین و پولساز ترین بخش این سری در سال های اخیر دانست که طرفداران پروپاقرصی دارد. اضافه شدن FUT Champions و Squad Building Challenges یکی از تغییرات مثبت این بخش به شمار میرود ،در بخش اول یا همان FUT در صورت ارائه یک بازی منحصر به فرد و قابل قبول اجازه ورود به مسابقات رسمی این عنوان را بدون یک ریال هزینه پیدا خواهید کرد،بخش Squad نیز باید در نسخه های آینده دچار تغییراتی گردد.

مسئله لایسنس تیم ها هم طبق سال های گذشته در دستور کار Ea Sports قرار داشته و نه تنها هیچ یک از تیم ها از لایسنس این عنوان کاسته نشده اند بلکه دو لیگ ژاپن و برزیل هم به بازی اضافه شده اند. در فوتبال بانوان تفاوتی را جز اضافه شدن دو تیم هلند و نروژ نسبت به نسخه‎ی پیشین حس نمیکنیم.
موسیقی و صداگذاری:
موسیقی سری فیفا همواره در میان گیمرها و یا حتی طرفداران رقیب از جایگاه خوبی برخوردار بوده و دوستداران فراوانی را داشته است. در FIFA17 از ترک های بسیار خوبی استفاده شده به نحوی که گاهی اوقات وقتی بر روی منوهای بازی قرار داریم دوست نداریم وارد بازی شویم و با خود میگوییم کاش وارد بازی نشویم و از موسیقی لذت ببریم((بنده به شخصه اینطور هستم و از موسیقی این سری بسیار لذت می‎برم))،صداگذاری  بازی هم به علت اینکه بیشتر تیم ها و استادیوم های این سری دارای لایسنس هستند به خوبی کار شده و بعضی وقت ها در بازی حس میکنید که در واقعا در استادیوم هستید، صداگذاری اینقدر خوب است که گرمای آنفیلد ،هیاهوی تماشاچیان بایرن ،غوقای تماشاچیان رئال و خونگرمی تماشاچیان یوونتوس به زیبایی و با ظرافت تمام به بازیکن منتقل می‎شود.صداگذاری FIFA17 بدون شک یک صداگذاری کامل و بی عیب و نقص است.

گزارشگری بازی برعهده ی مارتین تیلور بزرگ و آلن اسمیت دوست داشتنی است که گزارش و تحلیلی گرمی از بازی را به مخاطب ارائه می‎دهند ،جملات و تحلیل های جدیدی به بازی اضافه شده است.در بعضی موارد به تحلیل وضعیت بازیکنان در طول بازی یا در طول فصل می‎پردازند که به نوبه خود کم نظیر است. صداگزاری بخش The Journey  و شخصیت الکس هانتر هم دارای دیالوگ ها و صداگذاری به یاد ماندنی است که برای اولین بار بسیار خوب و پر مغز ظاهرشده است.
سخن آخر:
عنوان FIFA17 از لحاظ جلوه های بصری و فنی  دارای پیشرفت هایی نسبت به نسخه های پیشین این سری بود امانتوانست آنطور که باید و شاید با آن همه هایپی که EA Sports انجام داد طرفداران را راضی نگه دارد،به نظر میرسد FIFA17 بنیانگذار مسیری نوین در این سری خواهد بود و به احتمال بسیار قوی در سال آینده شاهد فیفایی بسیار جاه طلبانه تر و با کیفیت تر از همه نظر خواهیم بود،اما امسال دوقطبی FIFA و PES یک سوال را در ذهن ما ایجاد کرد:برنده نبرد این دو عنوان با توجه به تغییرات صورت گرفته در هردو سری کدامیک خواهد بود؟ پاسخ این سوال را به عهده خودتان می‎گذاریم.