نقد و بررسی بازی State of Decay 2
استدیوی Undead Labs یک بار با ساخت بازی State of Decay شانس خود را برای ورود به دنیای بازی‌های زامبی‌محور امتحان کرد اما همچنان راه بسیار زیادی برای رسیدن به ایده‌آل‌های طرفداران زامبی داشت. از همین جهت به فکر ساخت دنباله‌ای به نام State of Decay 2 افتاد تا ایده‌های بیشتری را در این زمینه به کار بگیرد و شاید یک بازی تمام و کمال زامبی‌محور با تمرکز بر روی همکاری با دیگر بازیکنان بسازد. بازی State of Decay 2 شاید در نگاه اول دل‌فریبانه عمل کند و ظاهرا بازی خوبی به نظر برسد که یک جهان بزرگ و پرجزئیات مملو از زامبی را پیش رویتان قرار می‌دهد تا در آن به جست و جو و کاوش بپردازید و پایگاه افراد خود را برای تلاش در جهت زنده ماندن به پا کنید. اما حقیقتا بازی State of Decay 2 با اینکه ایده‌های جالب و پرکاربردی دارد، نمی‌توان عمق کافی را به آن‌ها ببخشد و از پس به کار گیری آن‌ها بر نمی‌آید. مانند اینکه یک هواپیما باله‌هایش را طبق فلان تکنولوژی پیشرفته طراحی کرده باشد، اما طراحی‌شان کیفیت مطلوب در سطح جدیدترین تکنولوژی‌های روز دنیا را نداشته باشد و همه‌جای کار بلنگد. در ادامه مطلب با ما در بازی‌مگ همراه باشید تا به نقد و بررسی بازی State of Decay 2 بپردازیم.
زامبی ها در بازی تنوع کمی دارند و مبارزه با آن‌ها رفته رفته بسیار تکراری و خسته‌کننده می‌شود.
حقیقتا حرف‌های زیادی در زمینه این بازی برای گفتن وجود ندارد. زیرا سازندگان بازی در استدیوی Undead Labs بسیار سطحی‌تر از این حرف‌ها با پروژه جدید خود برخورد کرده‌اند. ایده‌های جالب آن‌ها برای خلق یک جامعه مجازی مملو از زامبی‌ها و بازیکنانی که برای بقا تلاش می‌کنند، هنگام نمایش‌های تبلیغاتی بازی و پیش از انتشار آن جذابیت‌های فراوانی داشتند؛ اما نحوه پیاده شدن این ایده‌ها در بازی با نقص‌های بسیار زیادی همراه است. برای مثال اولین و اصلی‌ترین مشکل بازی که باعث عدم ایجاد یک جامعه مجازی آخرالزمانی تمام عیار می‌شود، این است که محتوای آنلاین و چند نفره بازی تنها در صورتی قابل استفاده است که با دوستان از پیش تعیین شده خودتان شروع به بازی کنید و هیچ سیستمی تحت عنوان «جستجوی رندوم» برای پیدا کردن بازیکنان موجود در دنیای بازی نیست. از همین جهت افرادی مثل من که شاید دوستانش علاقه چندانی به زامبی و همکاری برای بقا ندارند، باید تنها به تجربه بازی بپردازند. بازی State of Decay 2 هم به عنوان یک بازی تکنفره ضعف‌های بسیار زیادی دارد که اولین آن‌ها نبود یک داستان واضح و گیرا است که از پتانسیل‌های دنیای بازی به طور کامل استفاده کند. در ابتدا باید از بین کاراکترهای از پیش تعیین شده و مشخصی که با چند خط گذشته‌شان توضیح داده شده است، کاراکتر اصلی و تحت کنترل خود را انتخاب کنید و سپس همان پروسه نه چندان جذاب برای ورود بازی را طی کنید که در صورت انتخاب دیگر کاراکترها باید طی می‌کردید. پس چه اهمیتی دارد بین دو کاراکتر A و B من کدام را انتخاب کنم!
نورپردازی‌های State of Decay 2 قطعا یکی از نقاط قوت مهم آن است.
بازی State of Decay 2 دارای یک سیستم پرجزئیات و جالب ساخت و ساز است که در این دنیای آخرالزمانی می‌تواند کاربردهای زیادی داشته باشد. برای مثال اگر به تازگی توسط یک زامبی گاز گرفته شده باشید، باید به فکر به راه انداختن یک درمانگاه در پایگاه خود و تعیین یک مسئول ثابت برای آن باشید. اما به راه انداختن درمانگاه، آشپزخانه یا هر مکان دیگری که در جهت پیشرفت پایگاهتان یا حتی به راه انداختن یک پایگاه دیگر باشد، نیازمند منابع بسیاری است که با گشت و گذار در محیط بزرگ بازی می‌توانید تهیه کنید. اما جذابیت‌های سرگرم‌کننده بازی به اندازه‌ای نیستند که شما حتی برای درمان خود وقت بگذارید و موارد لازم برای ساخت یک درمانگاه را جمع‌آوری کنید. شاید با خود فکر کنید که من با بدبینی خاصی نسبت به این بازی قضاوت می‌کنم اما برای پیشرفت در بازی State of Decay 2 هیچ راهی نیست به جز جابجایی‌های طولانی بین محیط‌های مختلف، پاکسازی اتاق‌ها از زامبی‌هایی که تنوع چندانی ندارند و مبارزه با آن‌ها پس از گذشت چند دقیقه بسیار تکراری می‌شود و در پایان چک کردن دانه به دانه صندوق‌ها و کشوهایی که ممکن است وسایل به درد بخوری داخلشان باشد. بازی State of Decay 2 بیش از هرچیزی از محتوای بسیار کم رنج می‌برد و از آخرالزمانی که در دنیایش به راه افتاده استفاده نمی‌کند. اما به هرحال باید صداگذاری‌ها و گرافیک هنری بازی (به ویژه نورپردازی‌هایش) را جدی گرفت و به سازندگان در این زمینه تبریک گفت. گرافیک بازی State of Decay 2 به هیچ وجه در سطح و اندازه بازی‌های نسل هشتمی نیست و حتی برروی کنسول قدرتمندی مثل اکس باکس وان اکس هم ظاهر آنچنان باشکوهی از خود نشان نمی‌دهد. اما تم آخرالزمانی و گیرای بازی زیبایی‌های بسیاری دارد. همان دقایق ابتدایی بازی که باید اولین کمپ خود را پیدا کنید و خورشید در حال غروب است، سطح بسیار جذابی از نورپردازی‌های بازی را مشاهده می‌کنیم که یک دنیای زامبی‌زده و محزون را به تصویر می‌کشد و با در آمیخته شدن موزیک متن احساسی‌اش جذابیت‌های بسیاری را از خود به رخ می‌کشد. اما ویژگی‌های فنی بازی مثل انیمیشن‌های نه چندان متنوع و بسیار خشک، توی هم رفتن اشیا و محیط، فیزیک پر ایراد وسایل به ویژه ماشین‌ها، از جمله مواردی هستند که بسیار جای کار دارند و Undead Labs باید تمرکز بیشتری را روی آن‌ها به کار می‌گرفت.
دنیای State of Decay 2 گورستانی بزرگ از ایده‌های بسیار خوبی است که سازندگان از پس انجامشان بر نیامده‌اند.
بازی State of Decay 2 مثل آخرالزمانی است که باید آن را گورستان چندین ایده ناب در نظر گرفت. سازندگان بازی روی کاغذ ایده‌ها و برنامه‌های بسیاری داشتند اما در عمل نتوانستند از پس انجامشان بر بیایند و نقص‌های بسیاری در خروجی نهایی آن‌ها به چشم می‌خورد. امیدواریم تا هنگامی که نحوه اصلی و کارآمد به بار آوردن ایده‌ها را نیاموخته‌اند، به سراغ State of Decay 3 نروند!
نظرات