نقد و بررسی The Order: 1886

  پلتفرم مورد بررسی : PS4

 استودیوی سازنده : Ready at Dawn - SCE Santa Monica Studio

 تاریخ عرضه : 1 اسفند ماه 1393

متاسفانه جو نامناسبی که قبل از عرضه ی The Order توسط وبسایت های نقد و بررسی بازی به وجود آمد و کم لطفی هائی که در رابطه با این بازی به چشم میخورد ، اغلب علاقه مندان را از خرید و یا تجربه ی این عنوان منصرف نمود . ما در این مطلب علاوه بر بررسی The Order: 1886 قصد بر این داریم تا از نگاهی بی طرف به بررسی بازی بپردازیم تا شما دوست عزیز که هنوز این بازی را تجربه ننموده اید به تصمیمی درست در رابطه با این عنوان برسید.
قبل از اینکه بازی را در زیر ذره بین قرار دهیم نیاز است بستر مناسبی را که میتواند بهترین تجربه را برای شما در انجام The Order فراهم سازد پیشنهاد دهیم.
ابتدای به امر هر آنچه که از بازی در ذهن خود دارید فراموش نموده و ذهن خود را از پیش داوری های منفی و مثبتی که در رابطه با The Order: 1886 جمع آوری نموده اید پاک کنید.
The Order را با درجه ی سختی Hard بازی کنید. این درجه ی سختی درگیری ها را چالش انگیز تر کرده و با توجه به سخت تر بودن قسمت های اکشن ، بازی زمان بیشتری را به خود اختصاص میدهد که همین امر روند بازی را طولانی تر نموده و جذابیت آن را  2 چندان میکند. از یک سیستم صوتی مناسب برای شنیدن صدای بازی استفاده کنید. شاید دیالوگ ها به واسطه ی لهجه ی انگلیسی و گاها استفاده از الفاظ سخت و ناآشنا جذابیت لازم را نداشته باشند اما موسیقی متن بازی فوق العاده است. و در نهایت اینکه The Order: 1886  با عناوین AAA که قبلا تجربه ی انجام آنها را داشته اید مقایسه نکنید. چنانچه موارد ذکر شده را رعایت نمائید، مطمئنا تجربه ی دلپذیری را با The Order: 1886 خواهید داشت .

 نقد و بررسی "فرمان - The Order "

بازی The Order همانطور که از نام آن نیز برداشت میشود در قرن نوزدهم و در پایتخت امپراطوری بریتانیا یعنی لندن اتفاق می افتد. تلفیقی از حوادث حقیقی که به طرز ماهرانه ای با تخیلات در هم آمیخته شده اند جو بازی را شکل میدهند. The Order نام محفلی متشکل از شوالیه هائی منتخب بوده که به واسطه ی قدرتی مافوق بشری که از Black Water به دست می آورند وظیفه ی حمایت و حفاظت از نوع بشر در مقابل گرگینه ها و خون آشام ها را بر عهده دارند. این محفل با فرمان آرتور شاه ( پادشاه محبوب انگلستان در قرن شش و هفت میلادی ) ساخته شده و در ابتدا وظیفه ی حمایت از امپراطوری انگلستان در مقابل هجوم ساکسون ها را بر عهده داشته است و حالا با گذشت زمان آرتور شاه و بهادران میزگرد جای خود را به محفل فرمان داده اند. اما جزو لاینفک یک محفل و سازمان انسانی، طمع ، حسد و میل به قدرت است . میلی که باعث میشود وفادارترین افراد خیانت نموده و شالوده ی یک نظام از هم بپاشد. 

با شروع بازی موسیقی فوق العاده ی آغازین که به دست Jason Graves ساخته شده است خبر از تجربه ای منحصر به فرد می دهد . تجربه ای که با موسیقی متن عالی در هم آمیخته و می تواند لذت یک عنوان نسل هشتمی را به همراه آورد. بازی که شروع میشود ، چیزی که نگاه ها را مبهوت خود میکند گرافیک فوق العاده ی آن است . بدون شک The Order: 1886 با گرافیک عالی خود یک عنوان نسل هشتمی می باشد که توانائی گرافیکی PS4 را به رخ رقبا میکشد . اما نقطه ی ضعف گرافیک فوق العاده این است که به واسطه ی ذات بشری بعد از مدتی حالت عادی پیدا نموده و دیگر تاثیر شگرف ابتدائی را ندارد و چیزی که باقی میماند، جذابیت ، داستان و گیم پلی است .

یکی از بزرگترین مشکلات The Order : 1886 ضعف در شخصیت پردازیست . نبود توضیحی مناسب در رابطه با گذشته ی شوالیه ی اصلی و گروه همراهان تاثیرات عاطفی که ممکن است کشته شدن یا نجات یافتن یکی از اعضا به همراه داشته باشد را بی تاثیر نموده و ارتباط احساسی بین گیمر و قهرمان داستان را از بین برده است . بعد از گذشت 10 دقیقه ی طوفانی آغازین که با ترکیب بدون نقص گرافیک خارق العاده و صحنه های سینماتیک شما را میخکوب میکند و به صحنه ای تاثیر گذار از سقوط از صخره منجر میشود ( صحنه ای که شاید در گذشته در عنوان انحصاری دیگری از سونی آن را دیده باشید ) گیمر توقع یک فلش بک و توضیح مفصلی در رابطه با داستان و شخصیت های بازی را دارد . فلش بک مورد نظر انجام شده و داستان بازی را می سازد اما شخصیت پردازی ، همانطور که قبل تر نیز به آن اشاره کردیم به درستی انجام نمیشود و این خود ارتباط احساسی که میتواند بین شما به عنوان مخاطب و بازی به وجود آید را تضعیف می نماید . ضعفی که در تمام طول بازی ادامه یافته و خلاء موجود هرگز پر نمیشود .

اگر از علاقه مندان به سبک بازی های ماجراجوئی هستید ، یکی از عادات بازی شما در تجربه ی عناوین این سبک گشت و گذار در محیط بازی به دنبال کشف آیتم ها و ماموریت های جانبی و یا پیدا کردن محل های مخفی ای می باشد که در بازی گنجانده شده اند . این مهم یکی از نقاط قوتی است که متاسفانه در The Order: 1886 وجود ندارد . به عبارت دیگر محیط زیبائی که توسط Ready at Dawn برای شما خلق شده هیچ مورد قابل کشفی نداشته و صرفا برای پیشبرد خط اصلی داستان ساخته شده است . معدود آیتم های جانبی ، روزنامه ها و عکس هائی که در نقشه ی بازی پراکنده شده اند با اندکی دقت خود را نشان داده و نیازی به جستجو در نقشه ندارند . شاید مشورت با یک گیمر دوستدار سبک اکشن ماجراجوئی در روند ساخت بازی میتوانست این مشکل را بر طرف نماید . حتی گیمر هائی که به صورت نرمال این سبک را دنبال میکنند نیز به اهمیت آیتم های جانبی در جذابیت بازی و همینطور مشغول نگه داشتن گیمر برای گذراندن زمان بیشتر در محیط بازی واقف هستند اما متاسفانه این مهم در The Order: 1886 اصلا مورد توجه قرار نگرفته است و این خود اعلام میکند که با سرعت خط داستانی بازی را ادامه دهید تا هر چه سریعتر به پایان بازی برسید . یکی دیگر از موارد اصلی در سبک بازی های اکشن ماجراجوئی وجود معما یا پازل در روند بازیست . اگر تجربه ی انجام سری آنچارتد را داشته باشید ، ترکیب عالی وجود معما در یک بازی اکشن ماجراجوئی با داستان بازی را لمس کرده اید . وجود معما و پازل یکی از موارد مهمی است که میتوانند بازی را جذاب تر و طولانی تر نمایند. The Order: 1886 تمامی عناصر مورد نیاز برای وجود معماهای فوق العاده را دارد. گرافیک بسیار بالا می تواند به ساخت و تولید پازل های جذاب و زیبا کمک کند. پازل هائی که میتوانند در روند داستان بازی به دست یکی از معروفترین دانشمندان تاریخ که در بازی حاضر است یعنی Nikola Tesla طراحی شوند که اگر تاثیری هم در روند داستانی بازی ندارند ، لااقل اسلحه ای خاص را برای شما به همراه داشته باشند یا آپگریدی ویژه برای شما محیا سازند . آپگریدهائی که نبود آنها در بازی متاسفانه ضعفی دیگر بر این عنوان به حساب می آیند . اینکه تنها میتوانید 2 اسلحه که یکی کمری و دیگری اصلی است با خود حمل کنید به اندازه ی کافی نا خوشایند است ، اما اینکه نمیتوانید در سلاحی که به دست آورده اید تغییری ایجاد کنید یا به عبارت دیگر آن را آپگرید نمائید از تنوع کم سلاح های بازی بدتر است . این نقطه ی ضعف از نظر بنده ، همان نبود یک فکر آشنا با سبک اکشن ماجراجوئی در زمان تولید بازیست. هوش مصنوعی دشمنان در بازی چنگی به دل نمیزند . گرگینه هائی که همیشه از یک طرف حمله میکنند و خرابکارانی که به راحتی از پشت مخفیگاه خودشان به بیرون آمده تا در تیررس شما قرار بگیرند بیانگر این هستند که صرفا برای ایجاد وقفه ای در پیشرفت شما و روایت بخشی از داستان بازی با شما درگیر شده اند و چالش خاصی به حساب نمی آیند . البته  لازم به ذکر است که اگر در درجه ی سختی HARD بازی را دنبال میکنید به محض دیدن شاتگانر ها یا فرار کنید و یا تمامی گلوله های تفنگتان را به سمت آنها روانه کنید چون اصلا با شما شوخی ندارند.

در ادامه وجود صحنه هائی سینماتیک از مبارزه با چاقو شما را به یاد مبارزه ی فوق العاده ی Leon S. Kennedy و krauser در رزیدنت اوبل 4 می اندازد اما بعد از فشار چند دکمه به یک باره کنترل مبارزه به دست شما می افتد . عملی که میتوانست با ادامه دادن روند تعامل گیمر با بازی با فشار دکمه های درخواستی زیباتر باشد که متاسفانه اینگونه نیست . بازه ی زمانی که The Order: 1886 در آن اتفاق می افتد در قرن 19 میلادی است . داستان روایت شده در بازی و مکان های مورد بحث تلفیقی از داستان های ساختگی با مکان های واقعی هستند . استفاده از White Chappell که به عنوان محله ای فقیر نشین و جنایت خیز در جنوب لندن با آن آشنائی داریم در قالب مرکز فرماندهی شورشیان ، معرفی Jack the ripper قاتل سریالی قرن نوزدهم White Chappell و کشف راز این قاتل مرموز در قالب فانتزی مطرح شده در بازی و همینطور ماموریت تخیلی The Order در حفاظت بشریت در مقابل گرگینه ها و طول عمر های چند صد ساله ی شوالیه های Order مواردی هستند که با ظرافت ی خاص در بازی مطرح میشوند به نحوی که حتی قابل باور هم می نمایند . اینکه بخش مولتی پلیر برای بازی در نظر گرفته نشده است انتخابی است که توسط تیم سازنده ی بازی انجام شده و کسی حق اعتراض به آن را دارد . درست است که متاسفانه در دوره ی فعلی حرف اول را بازی های تحت شبکه و مولتی پلیر میزنند به نحوی که حتی بدترین عناوین مولتی پلیر هم به لطف بازی تحت شبکه فروش های خوبی را تجربه میکنند ( نمونه ی بارز این نوع از بازی ها را میتوان Resident Evil Operation Raccoon City دانست که یکی از بدترین شماره های سری رزیدنت اویل به حساب می آید اما توانسته است به فروشی بالغ بر یک میلیون نسخه دست یابد ) اما بر تصمیم تیم سازنده ی بازی برای در نظر نگرفتن بخش مولتی پلیر نمیتوانیم خرده بگیریم لیکن برای عنوانی در این سطح شاید بخش مولتی پلیر میتوانست به فروش بیشتر بازی کمک کند .

فارق از تمام نقص هائی که به آنها اشاره شد The Order: 1886 یک نقطه ی مثبت فوق العاده دارد . موفقیت The Order: 1886 در این است که استودیوی Ready at Dawn در دوره ای که بیشتر استودیو های بزرگ بازی سازی دست به ساخت نسخه های ریمستر شده ی عناوین موفق گذشته زده اند ، این ریسک را پذیرفت و یک آی پی جدید خلق نمود که با وجود تمام نقد های مثبت و منفی که بر آن رفت توانست به هدفی که برای آن تعیین شده بود دست یابد و مقدمه ای باشد بر راهی موفق که البته امیدوار هستیم اینگونه باشد . The Order: 1886 را باید کودک نوپائی دانست که استعداد های ویژه ای دارد اما باید این استعداد ها به دست استادی توانمند پرورش یابند تا بتواند در مسیر رشد و شکوفائی گام بردارد . در صورتی که The Order: 1886 از نقص هایش درس بگیرد و از خیل انتقاد هائی که بر آن رفته است ترس نداشته و درصدد بهتر شدن گام بردارد ، بدون شک میتواند در نسخه های بعدی ( که امیدوار هستیم به حقیقت بپیوندند ) به یکی از بهترین عناوین ژانر اکشن ماجراجوئی مبدل شوند . مطمئنا شکست ( که البته نباید The Order: 1886 را شکست خورده بدانیم ) می تواند مقدمه ای باشد بر موفقیت های پیش رو . تیم ساخت و طراحی این عنوان از استعداد های نابی تشکیل شده است که به لطف هدایت Dana Jan و البته همکاری Ru Weerasuriya می توانند به این کودک نو پا توانائی راه رفتن و حتی قدم زدن و دویدن را بیاموزند . به امید اینکه The Order ادامه پیدا کرده و شماره ی دوم آن با برطرف نمودن نقاط منفی نسخه ی اول عرضه شود .