کنسول های جلوتر از زمان - قسمت سوم سگا جنسیس | بخش اول

در دو قسمت قبلی مقاله " کنسول های جلو تر از زمان " کنسول های خاطره انگیز NES و اولین نسل از کنسول‌های بازی مایکروسافت، XBOX را مورد بررسی قرار دادیم. حالا در قسمت سوم تصمیم گرفتیم به موشکافی تاریخچه کنسول نسل چهارمی شرکت سگا بپردازیم، کنسولی که در کشور خودمان نیز طرفداران بسیاری پیدا کرد. اگر می خواهید بدانید چرا این کنسول در نسل چهارم، یک کنسول استثنایی بود با ما و ادامه این مقاله همره باشید.

رقابت نفس گیر در دوران طلایی بازی های ویدیویی

در نسل چهارم رقابت بین کنسول ها حسابی داغ بود و این موضوع بعد از عرضه TurboGrafx 16 ( که در ژاپن و فرانسه با نام PC Engine شناخته می شود ) نمود پیدا کرد. TurboGrafx 16 که بطور مشترک توسط NEC و Hudson Soft در سال 1987 در ژاپن ( و بعد ها در دیگر مناطق ) عرضه شد ، آغازی برای جنگ کنسول های نسل چهارم بود ؛ جنگی که در خارج از ژاپن یک باخت را برای این پلتفرم به ارمغان آورد ، دلیل این شکست هم جدا از بازی های کم تعداد ، وجود رقبای سرسختی بود که در نسل چهارم جولان می دادند.

TurboGrax 16 کنسول خوبی بود اما از بازی های با کیفیت کمی برخوردار بود ، بطوریکه بهترین عناوین آن به بازی های داخل این عکس خلاصه می شود

یکی از این شرکت ها که در گذشته های دور رقیب اصلی نینتندو نیز به شمار می رفت، شرکت سگا بود که با عرضه کنسول نسل چهارمی اش راه را برای رقبایش سخت کرده بود. اولین کنسول خانگی شرکت سگا SG-1000 بود که بعلت عدم موفقیت در مقایسه با پلتفرم های هم دوره اش، توسط Sega Mark III جایگزین شد، کنسولی که در آمریکای شمالی با نام Master System شناخته می شود. با وجود موفقیت مسترسیستم در اروپا و برزیل، این محصول در ژاپن و آمریکای شمالی موفق عمل نکرد و به این ترتیب تیم تحقیق و توسعه سخت افزار های بازی سگا، بعد از لانچ شدن مسترسیستم ، کار را بر روی پلتفرم نسل بعدی این شرکت شروع کردند، پلتفرمی که برای جنگ با رقبای هم دوره خود، به یک ریزپردازنده 16 بیتی نیاز داشت.

اولین رونمایی این کنسول در سال 1988 و در مجله Beep! صورت گرفت و با نام Mark V معرفی شد، اما تیم مدیریت سگا به دنبال اسم بهتری بودند. بعد از بررسی بیش از 300 پیشنهاد، نهایتا نام Mega Drive برای آن انتخاب شد. سگا، Mega Drive را در سال 1988 برای اولین بار در ژاپن عرضه  کرد. نسخه آمریکای شمالی مگادرایو در سال 1989 رونمایی شد اما در آن زمان سگا هنوز در جذب این بازار پر سود موفقیتی کسب نکرده بود. در نسل پیشین، بواسطه خریداری حقوق مربوط به توزیع Master System توسط Tonka بود که کنسول قبلی سگا در آمریکای شمالی توزیع یافت، اما از آنجایی که Tonka عملکرد مناسبی نداشت، سگا به دنبال شریک جدید برای عرضه مگادرایو در آمریکای شمالی می گشت و حتی به Atari چنین موضوعی را پیشنهاد داد. شرکتی که تا آن زمان کنسول 16 بیتی نداشت، اما مدیر عامل آتاری از انجام این کار سر باز زد و بجای آن تصمیم داشت تا تمرکزش را روی Atari ST بگذارد.

در نهایت سگا بواسطه شعبه کمکی آمریکای خود، توانست مگادرایو را در نیویورک و لوس آنجلس و سال بعد در دیگر نقاط آمریکای شمالی عرضه کند. نام کنسول بدلیل نا معلومی که ممکن است اختلاف بر سر علامت تجازی باشد، به Genesis تغییر پیدا کرد. عرضه مگادرایو در اروپا بر عهده Virgin Mastertronic بود و در سال 1990 این امر صورت گرفت. این شرکت بعد ها و در سال 1991 توسط سگا خریداری و از آن پس به شعبه اروپای سگا تبدیل شد.

کمپانی های دیگری نیز به توزیع مگادرایو در سایر کشورهای جهان کمک کردند که از جمله آنها می توان به Ozisoft اشاره کرد که وظیفه لانچ و بازاریابی آن را در استرالیا بر عهده داشت و این کار را قبلا با Master System انجام داده بود. Tectoy نیز مگادرایو را در سال 1990 در برزیل در حالیکه تنها یک سال از انتشار مسترسیستم در این منطقه می‌گذشت، عرضه کرد. بخاطر موفقیت مسترسیستم در اروپا ، مگادرایو به یک کنسول محبوب در این منطقه تبدیل شد و بدلیل انتشار دیرتر آن، در زمان لانچ از عناوین بیشتری برخوردار بود. در بازه زمانی بین اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی، کمپانی های ژاپنی به نوعی مجاز به عرضه محصولات خود در کره جنوبی نبودند و به این دلیل سگا مجبور شد تا از طریق سامسونگ کنسول خود را وارد بازار این منطقه کند. مگادرایو های سامسونگ با نام Super Gam*Boy و بعدها Super Aladdin Boy در کره جنوبی شناخته می شدند .

نسخه های کره جنوبی این کنسول از نظر ظاهری تفاوت چندانی با کنسول اصلی نداشتند ، به جز اینکه لوگوی سامسونگ بر روی بدنه آن نقش بسته بود

نسخه های پورت شده عناوین آرکید ، مثل Altered Beast و Golden Axe بخوبی قدرت کنسول را به نمایش می گذاشتند تا  تجربه این بازی ها بر روی مگادرایو ، دست کمی از تجربه آن ها بر روی دستگاه های آرکید نداشته باشد . در واقع تفاوت اصلی مگادرایو با سایر پلتفرم های پیشین ، به عناوین آرکید پورت شده بر روی آن بر می گشت . قبل از مگادرایو عناوین زیادی از سمت دستگاه های آرکید به کنسول های خانگی کوچ می کردند ، اما ضعف این عناوین به پایین بودن کیفیت گرافیکی آنها بر می گشت ، بطوریکه هنگام مقایسه  بازی با نسخه آرکید ، تفاوت گرافیکی کاملا مشهود بود ، اما در مگادرایو این تفاوت به حداقل رسید و منجر شد تا بازیبازان با دیدن عنوان Altered Beast بر روی کنسول شگفت زده شوند . Altered Beast یکی از عناوین لانچ کنسول در مناطق اروپا و ایالات متحده بود و کیفیت گرافیکی آن ، به عنوان اثری که نسخه ای پورت شده از عنوانی آرکید به شمار می رفت ، قابل توجه بود ، که این موضوع Altered Beast را به یکی از برترین عناوین لانچ تاریخ کنسول ها تبدیل کرد .

بازی Altered Beast به عنوان یک لانچ تایتل توانست توانایی گرافیکی مگادرایو را به خوبی نشان دهد

نسخه ریبوت این عنوان در سال 2005 و تنها برای PS2 انتشار یافت که البته موفقیت زیادی کسب نکرد

سگا به عنوانی نیاز داشت که رقیبی برای سری ماریو باشد و بتواند تبدیل به نماد این کمپانی شود؛ به این منظور طرح های زیادی توسط بخش تحقیق و توسعه Sega AM8 ( که بعد ها به Sonic Team تغییر نام پیدا کرد ) پیشنهاد شدند. سرانجام شخص Naoto Ohshima جوجه تیغی ای چابک را با نام Mr.Needlemouse به عنوان نمادی جدید در نظر گرفت. Mr.Needlemouse توجهات زیادی را به خود جلب نمود و به Sonic The Hedgehog تغییر نام پیدا کرد. ایده گیم پلی Sonic The Hedgehog ( و یا به اختصار سونیک ) از یک تک دمو که توسط Yuji Naka ساخته شده بود نشات گرفت. بازی ناقص یوجی ناکا، عنوانی پلتفرمر بود که در آن شخصیتی با حرکات تند و سریع  وجود داشت و مانند توپ، توانایی غلتیدن را دارا بود. این ایده با شخصیت سونیک ترکیب شد و مراحل آن توسط Hirokazu Yasuhara در نظر گرفته شدند و اینگونه بود که مهمترین فرنچایز شرکت سگا شکل گرفت .

یوجی ناکا ، شخصی که در کنار Ohshima و Yasuhara مهمترین نماد سگا را خلق کرد

عنوان سونیک بخاطر گیم پلی بینظیر و همچنین گرافیک چشم نوازش مورد توجه بسیای از جوامع ویدیوگیم قرار گرفت

برای عرضه کنسول در آمریکای شمالی مدیر سابق بخش الکترونیک آتاری و مدیر عامل جدید شعبه آمریکای سگا، Katz، رویکردی دو بخشی را تنظیم کرند، قدم اول تشکیل یک کمپین بازاریابی برای به چالش کشیده شدن نینتندو بود و به بیشترین شباهت موجود میان بازی های Genesis با عناوین آرکید تاکید داشت و شعار آن این بود : “ Genesis does what Nintendon’t “ . قدم دوم تشکیل فهرستی از عناوین قابل توجهی بود که در آنها از اسم و چهره افراد مشهور و ورزشکار استفاده شود که عناوینی مانند Arnold Palmer Tournament Golf ، Joe Montana Football و Pat Riley Basketball در این دسته قرار می گیرند.

یکی از عناوینی که در آن از چهره افراد مشهور استفاده شده بود ، بازی Michael Jackson’s MoonWalker بود که در آن کنترل مایکل جکسون را بر عهده داشتید

در نیمه سال 1990 ، Nakayama، رئیس سابق سگا، شخص Kalinske را به عنوان مدیر عامل شعبه آمریکای سگا و جایگزین Katz استخدام کرد. با وجود اینکه Kalinske اطلاعات زیادی در مورد تجارت بازی های ویدیویی نداشت، خود را به مشاوران آگاه این صنعت نزدیک کرد و نقشه ای چهار بخشی را تهیه کرد که عبارت بودند از:

کاهش قیمت کنسول ، تشکیل تیم بازیسازی در ایالات متحده به منظور هدف گیری بازار آمریکا ، ادامه دادن و گسترش تبلیغات تهاجمی و جایگزین کردن عنوان باندل شده Altered Beast با عنوانی جدید ، یعنی Sonic The Hedgehog

هیئت مدیره ژاپن ابتدا با این نقشه موافق نبودند، در حالی که Nakayama با تمامی چهار قسمت این نقشه موافقت کرد. باندل شدن عنوان سونیک با سگاجنسیس، کمک به سزایی به اعتبار سگا در کسب سهام بازار کرد و محبوبیت بی اندازه این بازی باعث شد تا بسیاری از بازیبازها به خرید پلتفرم جدید سگا روی بیاورند. در آن زمان بسیاری از منتقدین ، سونیک را به عنوان یکی از بزگترین بازی های تاریخ ویدیوگیم می دانستند ، موضوعی که چندان هم بی راه نبود ؛ گیم پلی پر سرعت بازی در کنار گرافیک هنری فوق العاده زیبا باعث شد تا این بازی به نماد سگا و کنسول جدیدش تبدیل شود .

سونیک برای اولین بار در بازی Rad Mobile ظاهر شده بود ، عنوانی که توسط Sega AM2 ساخته شد و طراحی آن را یو سوزوکی بر عهده داشت . این در حالی است که خیلی ها فکر می کنند اولین حضور این شخصیت دوست داشتنی به عنوان Sonic The Hedgehog بر می گردد

در آن زمان سونیک رقیب سری ماریو به شمار می رفت، رقابتی که به زعم بسیاری ( از جمله  نگارنده )، سونیک برنده آن بود. به علت محبوبیت سونیک، نسخه هایی از این سری برای مستر سیستم و گیم گیر انتشار یافتند و به دنبال این موفقیت، سگا جنسیس طی تعطیلات سال 1991 توانست فروش بهتری نسبت به SNES در ایالات متحده داشته باشد.

دو نسخه Sonic the Hedgehog که برای مسترسیستم و گیم گیر عرضه شدند بر خلاف نامشان ارتباطی با نسخه مگادرایو نداشتند

از آن جایی که کنسول نسل چهارمی نینتندو از نسخه ای اختصاصی از عنوان Final Fight بهره می برد، به منظور رقابت، یکی از تیم های توسعه داخلی سگا عنوانی با نام Streets of Rage را ساخت که نسبت به فاینال فایت مراحل و دشمنان متنوع تری داشت و از حیث گیم پلی عنوانی جذاب به شمار می رفت. Streets of Rage توانست به یکی از محبوب ترین عناوین سبک Beat’em Up تبدیل شود و با ویژگی های جدیدش، برتری هایش را نسبت به دیگر عناوین هم سبک نشان دهد .

عنوان Streets of Rage در دوران اوج محبوبیت عناوین Beat’em Up منتشر شد و موفقیت های خوبی کسب کرد

با پایان یافتن بخش اول تاریخچه این کنسول ، مطابق رسم همیشگی مان به بررسی عناوین برتر این کنسول دوست داشتنی می پردازیم. در قسمت بعدی سرویس های آنلاین و سخت افزار های جانبی مگادرایو را مورد بررسی قرار می دهیم.

برترین عناوین مگادرایو / جنسیس :

10 . WWF WrestleMania The Arcade Game

متاسفانه تا بدین لحظه که به نسل هشتم رسیدیم و سال های زیادی از عمر این صنعت می گذرد، بر این باور هستم که هیچ بازی جذابی با محوریت کشتی کج ساخته نشده است! WWF WrestleMania که ساخته استودیوی Midway بود، توانست خلا وجود بازی ای با این سبک را پر کند. نمی توان از این موضوع چشم پوشی کرد که عناوین سری WWF و WWE بازی های موفقی نبودند، اما با ساخت WWF WrestleMania، این موضوع اثبات شد که لزوما قرار نیست تمامی بازی هایی که با این محوریت ساخته می شوند بی کیفیت باشند. در این عنوان شما قادر بودید هشت شخصیت را انتخاب کنید و در رینگ، به مبارزه بپردازید. همچنین می توانستید تا با دو و یا حتی سه شخصیت در رینگ مبارزه، رو در رو شوید تا مبارزات بازی دلچسب تر شوند. در این بازی عنصری به نام خون وجود نداشت و این عامل به هیچ وجه از لذت مبارزات کم نمی کرد.

WWF Wrestle Mania را شاید بتوان تنها بازی با محوریت کشتی کج نامید که هرگز خسته کننده نمی شد

9 . Comix Zone

یکی از زیبا ترین عناوینی که برای مگادرایو منتشر شد Comix Zone بود. در واقع دلیل اصلی خاص بودن این بازی، طراحی کامیک گونه مراحل بود. شخصیت اصلی این بازی در حال نوشتن کتاب کمیکی به نام Comix Zone است و در یک شب، شخصیت منفی این داستان، پا به دنیای واقعی می گذارد و طراح داستان را وارد کامیک خودش می کند! گیم پلی خوش ساخت بازی ( که اگر از حق نگذریم چیزی از جذابیت مبارزات Viewtiful Joe کم نداشت ) و آیتم های مختلف، این عنوان را بی رقیب کرده. بازی در بعضی مواقع به شما حق انتخاب می داد که از کدام مسیر مرحله را به اتمام برسانید. طراحی مراحل در این بازی نیاز به توضیح نداشت و از حیث هنری یک سر و گردن از بازی های هم دوره اش بالاتر بود. دیالوگ های شخصیت ها نیز، در حباب های سفید رنگ نشان داده می شدند تا کاملا احساس کنید در حال اجرای یک عنوان کامیک بوکی هستید.

طراحی کامیک بوکی مراحل چشم نواز بود

8 . Alien Soldier

یکی از سخت ترین عناوین Run and Gun در دهه نود، بازی Alien Soldier بود که سرعت عمل بسیار بالایی را می طلبید. بازی شیوه های متنوعی برای پیشروی داشت و با وجود تعداد کم دکمه های کنترلر مگادرایو، سازندگان بازی مکانیک های زیادی را در بازی گنجانده بودند، به عنوان مثال شما در هر مکانی قادر بودید نوع حرکت خود را تعیین کنید، اینکه در حالت سکون شلیک کنید یا در حین دویدن این توانایی را دشته باشید. از دیگر مکانیک های خلاقانه بازی می توان به معلق شدن در هوا اشاره کرد که این کار با فشردن دوبار دکمه پرش صورت می گرت. Alien Soldier پر بود از باس های سرسختی که همگی یادآور سختی عناوین دهه نود هستند. همچین در مورد درجه سختی بازی باید گفت که تنها دو مورد Super Hard و Super Easy برای انتخاب کردن وجود داشت که این موضوع پیشروی در بازی را سخت تر می کرد. در مد Super Easy بعد از باخت در هر مرحله ، پسورد آن ( به منظور بازگشت به مراحل ) برای بازیباز به نمایش درمی آمد ، اما در مد Super Hard چنین چیزی وجود نداشت .

باس های بازی سخت بودند و از بین بردن آن ها لازمه چندین بار باخت پی در پی بود

ویدیوی باس های بازی Alien Soldier

7 . Sunset Riders

کونامی در سال 1991 عنوانی به نام Sunset Riders برای دستگاه های آرکید منتشر کرد و طولی نکشید که این عنوان برای مگادرایو پورت شد . Sunset Riders یک Run and Gun لذت بخش بود که با تم وسترن خود تجربه ای جذاب را برای بازیباز به ارمغان می آورد . نسخه مگادرایو تفاوت های زیادی با نسخه آرکید داشت ، که از جمله آن ها می توان به وجود دو شخصیت قابل انتخاب اشاره کرد ، این در حالی بود که در نسخه آرکید توانایی انتخاب چهار شخصیت به بازیباز داده می شد . همچنین از هشت باس نسخه آرکید ، تنها چهار باس در نسخه مگادرایو وجود داشتند . شاید نسخه مگادرایو این بازی کوتاه بود اما سختی نسبتا زیاد آن اجازه نمی داد بازی را به سرعت به اتمام برسانید . مراحل اسب سواری و همچنین دیالوگ های جالبی که باس های بازی به زبان می آوردند هرگز از خاطر طرفداران بیرون نمی رود .

طراحی  موانع در این مرحله ، بازیباز را شگفت زده می کرد

عکس مربوط به Game Over شدن بازی و موزیک آن جزو خاطرات بیادماندنی بازی بودند !

6. Tiny Toon Adventures Buster’s Hidden Treasure

این نسخه از سری Tiny Toon به علت طراحی مراحل بی نظیر و پلتفرمینگ کاملا بی نقص و لذت بخش به راحتی در ده برتر ما جای می گیرد . کونامی که وظیفه ساخت این بازی را بر عهده داشت پلتفرمری جذاب را طراحی کرد که  هنوز هم می تواند بازیبازان را سرگرم کند . مراحل بازی از طریق یک نقشه قابل انتخاب بودند و می توان به راحتی گفت که تمامی آنها ، با راه های مخفی مختلفی که داشتند ارزش تکرار این اثر را بالا برده بودند . تنوع مراحل هم کاملا خوب کار شده بود و از غار ها گرفته تا مناطق برفی نیز در بازی وجود داشتند . به علت طولانی بودن بازی ، این عنوان از پسورد برای بازگرداندن بازیباز به مراحل استفاده می کرد.

یکی از به یاد ماندنی ترین مراحل بازی

5 . Shadow Dancer The Secret of Shinobi

سری Shinobi از محبوب ترین بازی های رترو به شمار می آید که با گیم پلی جذاب اش بازیبازان بسیاری را سرگرم می کرد . Shadow Dancer The Secret of Shinobi که چهارمین نسخه از سری شینوبی است گیم پلی نسخه های قبلی را بهبود داد و منجر به خلق عنوانی خلاقانه در این سری شد . همراه داشتن یک سگ در طول بازی به شما این اجازه را می داد تا دشمنان را درگیر مبارزه با این سگ دوست داشتنی کنید و در فرصت مناسب به او حمله کنید . مراحل Bonus که پس از نابودکردن هر باس می توانستید در آن امتیاز کسب کنید از ویژگی های خلاقانه این بازی به شمار می رفت . باس های بازی طراحی جالبی داشتند و این مورد در کنار طراحی مراحل به یاد ماندنی بازی و موزیک های با کیفیت ، باعث شدند تا این بازی در کنار نسخه سوم ، به عنوان بهترین نسخه سری شینوبی یاد شود .

موزیک این قسمت ، یکی از بهترین موزیک های دوران عناوین بود

4 . Streets of Rage 2

یکی از بازی هایی که خیلی از دارندگان مگادرایو با آن خاطره دارند بازی Streets of Rage است که در کشور ما بعضا با نام شورش در شهر معروف بود . در نسخه دوم این بازی درگیری ها به اوج خود رسیده بودند و از وسایل زیادی مثل لوله می شد برای ضربه زدن به دشمنان استفاده کرد . انتخاب چهار شخصیت هم از دیگر ویژگی های بازی بودند که آن را نسبت به نسخه اول پیشرفته تر نشان می داد . در نسخه اول با فشردن دکمه A می توانستید با شلیک نیروی پلیس ، دشمنانی که شما را محاصره کرده اند را در یک چشم به هم زدن از بین ببرید ، اما در نسخه دوم این ویژگی جایگزین ضربه های پرقدرت شده بود که اتفاقا کارآمد تر نیز بودند . مراحل به یاد ماندنی زیادی در این بازی وجود داشت که موزیک های Yuzo Koshiro آن ها را به یادماندنی تر کرده بود . سری Streets of Rage به قدری موفق عمل کرد که تبدیل به یکی از نماد های سبک Beat'em Up شد و توانست خود را به یکی از برترین بازی های نسل خودش تبدیل کند . این بازی در کنار دیگر عناوین کلاسیک سگا در کالکشنی به نام Sega Smash Pack Volume 1 قرار داده شد .

موتورسیکلت هایی که در این مرحله وجود داشتند ، چالش زیادی برای بازیباز ایجاد می کرد

12 بازی در این کالکشن وجود داشت که از مهمترین آن ها می توان به Sonic the Hedgehog ، Streets of Rage 2 و Virtua Cop 2 اشاره کرد

3 . Contra Hard Corps

اگر برای بار دوم نسخه ای دیگر از کنترا را در مقاله " کنسول های جلوتر از زمان " می بینید به این دلیل است که این سری یکی از محبوب ترین اکشن های تاریخ است ، عنوانی که هرگز نتوانست بخاطر سیاست های کونامی به حیات خود ادامه دهد . Hard Corps تغییر و تحولات زیادی نسبت به نسخه های قبلی به خود دیده بود ، قابلیت همراه داشتن چندین سلاح و تعویض بین آن ها در هر زمان و انتخاب چهار شخصیت که هر کدام سلاح های مخصوص به خود را داشتند از برتری های این نسخه نسبت به شماره های قبلی بودند . قرار گرفتن بر سر دوراهی ها و داشتن حق انتخاب در پیشبرد مراحل از دیگر نوآوری های بازی بودند که ارزش تکرار بازی را بالا برده بود . اگر از طرفداران سبک Run and Gun هستید و تا حالا موفق به تجربه Contra Hard Corps نشدید ، ظلم زیادی در حق خود کرده اید ، چرا که این بازی هنوز هم ارزش بازی کردن دارد . شایان ذکر است که در نسخه ژاپنی ، هر کدام از جان هایی که در بازی به همراه داشتید با سه بار آسیب دیدن از بین می رفتند ! یعنی به عبارتی تعداد دفعاتی که در ابتدای بازی با آسیب دیدن به منوی Game Over منتقل می شدید به 9 عدد ارتقا پیدا می کرد ! همچنین در نسخه ژاپنی بی نهایت Continue وجود داشت .

یکی از ساختار شکن ترین مراحل Contra Hard Corps که بواسطه موزیک پرتنش اش شما را در اکشن پر تب و تاب خود درگیر می کرد

2. Sonic the Hedgehog 3

بعید می دانم سونیک نیازی به معرفی داشته باشد . در دوران اوج شرکت سگا به قدری این خارپشت آبی رنگ محبوب شد که چیزی نگذشت که شاهد تبدیل شدن آن به یکی از نماد های صنعت ویدیوگیم بودیم . تمامی نسخه های سری Sonic the Hedgehog که بر روی مگادرایو عرضه شده اند قابل احترام اند اما نسخه سوم از نظر طراحی مراحل ، یک بازی مثال زدنی در تاریخچه این سری بود و به دلیل کامل بودن در تمامی مولفه ها ، نسبت به نسخه های قبلی سری ، در این ده برتر جای می گیرد . روند توسعه این بازی همزمان با بازی Sonic & Knuckles شروع شد و در ابتدا قرار بود هر دو بازی در قالب یک عنوان انتشار یابند ، اما بنا به دلایلی این اتفاق نیفتاد و هر دو عنوان بصورت جداگانه عرضه شدند . موزیک ها و افکت های صوتی بازی در سطح بالایی قرار داشتند و موضوع شگفت انگیز اینجاست که تعداد افراد آهنگ ساز بازی ده نفر بودند و در این بین نام ستاره موسیقی پاپ ، یعنی مایکل جکسون نیز به چشم می خورد . کارتریج بازی Sonic & Knuckles از تکنولوژی ای به نام lock-on استفاده می کرد که به آن اجازه می داد به کاتریج نسخه های دوم و سوم سری Sonic the Hedgehog متصل شده و عنوانی با ترکیب المان های دو عنوان را شکل دهد ، به این صورت که به عنوان مثال با اتصال این کارتریج به کارتریج Sonic the Hedgehog 3 عنوانی با نام Sonic 3 and Knuckles شکل می گرفت که در آن می توانستید کنترل شخصیت Knuckle را در اختیار داشته باشید .

رنگ بندی مراحل بازی هیچ نیازی به توضیح ندارد ، چرا که این تصویر ، خود گویای همه چیز است

مانند نسخه قبلی ، در این بازی مراحلی قرار داده شده بود که دیدی سه بعدی داشتند و مراحل اختیاری بازی به شمار می آمدند

1. Ultimate Mortal Kombat 3

همانگونه که عناوین سبک شوتر در این نسل طرفداران زیادی دارند و هر ساله تعداد زیادی بازی با این سبک عرضه می شوند ، تعداد بازی های سبک فایتینگ در دهه نود بیشمار بود و در واقع یکی از دلایل محبوبیت هر استودیویی در آن سال ها ، داشتن عنوانی مبارزه ای در کارنامه خود بود . سری Mortal Kombat از محبوبیت بسیاری در دوره خودش برخوردار بود و با خشونت افسار گسیخته خود عاشقان سبک فایتینگ را به سرعت جذب خود کرد . نسخه سوم این عنوان بخاطر حرکات طبیعی کاراکتر ها و البته مبارزات جذاب خود توانست موفقیت زیادی کسب کند . در سال 1995 بود که شاهد عرضه نسخه ای ارتقا یافته از نسخه سوم با پیشوند Ultimate بودیم و بعد آن ، این عنوان برای کنسول های زیادی از جمله Sega Genesis پورت شد . نسخه Sega Genesis بازی نسبت به دیگران عناوین این کنسول گرافیکی باورنکردنی داشت و این مورد در کنار اضافه شدن استیج ها و شخصیت های جدید ( نسبت به نسخه سوم ) ، UMK3 را به عنوانی کامل در سبک فایتینگ تبدیل کرده بود . مطمئنا کسانی که در نسل چهارم مگادرایو یا جنسیس داشتند خاطرات زیادی با این بازی و البته فیتالتی های خونین آن دارند .

بعید می دانم کسی این عنوان خاطره انگیز را بازی کرده باشد و با دیدن این عکس یاد دوران طلایی بازی های ویدیویی نیفتد

طراحی استیج های بازی بینظیر بود

Mortal Kombat 5 یکی از عناوینی بود که در سال 2000 و بصورت لایسنس نشده برای مگادرایو منتشر شد و از نظر گیم پلی به Mortal Kombat Mythologies Sub-Zero شباهت هایی داشت

ویدیوی Supreme Demonstration بازی Ultimate Mortal Kombat 3