کلمه ریمیک و ریمستر در صنعت ویدیوگیم اکثر اوقات گیمرها را یاد بازی‌های بزرگ و تاثیرگذار در ژانرهای مختلف می‌اندازد. در واقع طی سال‌های اخیر عناوین مهمی که سر و صدای زیادی را مدت‌ها قبل رقم زده‌اند، بازسازی شدند. تعداد متوسط رو به بالایی از آن‌ها نیز به خاطر وفادار بودن به عنوان اصلی و شکل دادن درست کلمه بازسازی در بطن خودشان، نظرات گیمرها و منتقدین را جلب کردند. البته که در صنعت ویدیوگیم ریمیک و ریمسترهای ضعیف هم به چشم می‌خورد و همچنان معنای این دو کلمه کلیدی در ذهن برخی سازندگان درست معنا نشده است. موضوع این مطلب، بررسی یک ریمیک موفق در امسال است که برعکس نامش، بازی کوچکی به حساب می‌آید. ریمیک بازی Brothers: A Tale of Two Sons با عملکرد درخشانی که در اکثر موارد خود داشته، از عنوان اصلی بهتر عمل کرده است. در ادامه نقد و بررسی این بازی، همراه بازی مگ باشید.
بازی Brothers: A Tale of Two Sons اولین بار در سال 2013 به واسطه استودیو سازنده Starbreeze روی کنسول‌های نسل هفتم و رایانه‌های شخصی منتشر شد. این عنوان، نخستین کارگردانی آقای جوزف فارس (کارگردان بازی‌های A Way Out و It Takes Two) در صنعت ویدیوگیم بود. موفقیت‌های چشمگیر این بازی سبب شد که در سال 2015، 505 Games (ناشر بازی) تمامی حقوق آن را از استودیو Starbreeze خریداری کند. بعد از این ماجرا، 505 Games این عنوان را روی پلتفرم‌های دیگری مثل کنسول‌های نسل هشتم و نینتندو سوییچ توسعه داد. اکنون نیز این ناشر با همکاری استودیو ایتالیایی Avantgarden نسخه‌‌ی ریمیک Brothers: A Tale of Two Sons را راهی کنسول‌های نسل نهمی کرده است. نکته بسیار خوب و جالب این نسخه بازسازی شده نیز حضور دوباره آقای جوزف فارس به عنوان کارگردان و نویسنده است.
داستان نسخه ریمیک افسانه دو برادر بسیار وفادار به عنوان اصلی است. داستان مانند بازی قبل، درباره‌ی ماجراجویی دو برادر است که قصد دارند با پیدا کردن یک داروی خاص در دور دست‌ها، پدر مریض خود را نجات دهند. هدف اصلی بازی در داستانش، نشان دادن ماجراجویی پر از چالش این دو برادر برای احیای پدر عزیزشان است که در نسخه ریمیک مثل عنوان اصلی، این مورد به خوبی نشان داده می‌شود. تمامی وقایع داستان بازی اصلی در عنوان ریمیک مجددا به چشم می‌آید و تغییر خاصی در خصوص آن‌ها دیده نمی‌شود. در واقع نه محتوایی از داستان حذف شده و نه اتفاقات خاصی به آن اضافه شده است. با این حال در نحوه‌ی روایت داستان، تغییرات مثبتی صورت گرفته است. به واسطه‌ی کات سین‌ها و گرافیک هنری جدید و جذاب بازی، اکثر اتفاقات مهم داستان خیلی عمیق‌تر شده‌اند. در واقع مقدار تاثیرگذاری بیشتر وقایع داستان بر گونه‌های مختلف احساسات مثل غم با توجه به بهبود موارد اشاره شده در نسخه ریمیک، بالاتر رفته است. این موضوع همچنین تجربه این عنوان را جذاب‌تر از نسخه اصلی کرده. عملکرد خوب بازی در خصوص این قضیه به حدی بالا بوده که برخی لحظات داستان به واسطه آن، می‌تواند همیشه در ذهن حک شود و جز برترین وقایع زندگی هر گیمری به شمار برود. در کل سازندگان در ارائه‌ی داستان بازی ریمیک چند پله بالاتر از نسخه اصلی عمل کرده‌اند.
یک موردی دیگری که باعث شده داستان ریمیک برادرها جذاب‌تر از بازی اصلی به نظر برسد، تغییر و بهبود آرت استایل شخصیت‌ها است. شخصیت‌هایی که در طول تجربه این عنوان با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنید و در داستان می‌بینید، ظاهرشان زیباتر و جذاب‌تر شده است. نسخه ریمیک به مدل اصلی شخصیت‌های بازی و صداگذاری قبل آن‌ها وفادار است و آن‌ها را تغییر نداده. در واقع تمرکز اصلی روی زیباسازی و واقعی‌تر کردن ظاهر شخصیت‌ها با باطن‌شان بوده است. همین مورد باعث شده آن‌ها را در داستان پررنگ‌تر از قبل مشاهده کنیم. پررنگ بودن وجود شخصیت‌ها در عنوان ریمیک هم سبب شده که داستان همان طور که پیش‌تر گفته شد، عمیق‌تر باشد. همچنین اتفاق‌های درون داستان به واسطه‌ی آرت استایل جذاب و جدید بازی، خیلی درگیرکننده‌تر شده و به راحتی نمی‌توانید آن‌ها را در ذهنتان هضم کنید.
همان طور که داستان بر پایه‌ی ماجراجویی دو برادر است، گیم‌پلی بازی نیز یک تجربه در ژانر Adventure با چاشنی معمایی را ارائه می‌دهد. عنوان اصلی پازل‌های جالب و گیم‌پلی مناسبی را به نمایش گذاشت. در نسخه ریمیک این عملکرد خوب دوباره تکرار شده است. البته با این تفاوت که هوش مصنوعی دشمنان تغییرات مثبتی داشته. مثلا در چپتر یک و در رد کردن مزرعه، هوش مصنوعی سگ گله بهتر از عنوان اصلی عمل می‌کند. این مورد در خصوص دیگر شخصیت‌هایی که بر علیه برادرها رفتار می‌کنند مثل گرگ‌ها در ابتدای چپتر سوم، به خوبی دیده می‌شود. تاثیرگذاری شدیدی که این موضوع در گیم‌پلی نسخه ریمیک گذاشته، روی چالش برانگیز بودن بازی است. بازی برادرها خیلی چالش برانگیز نیست که شما را ساعات زیادی در یک مکان گیر بیندازد اما مقدار چالشی که به واسطه‌ی عملکرد بهتر هوش‌های مصنوعی در نسخه ریمیک شکل گرفته، بیشتر از عنوان اصلی است. حالت تک نفره بازی مثل عنوان قبل، ارتباط مناسبی با زاویه دید سوم شخص و کنترل شخصیت‌های هر دو برادر دارد. همچنین حالت کوآپ نیز در بازی قرار گرفته است که بسیار تجربه‌ی لذت بخشی را در کنار دوستان و خانوادتان رقم می‌زند.
مهم‌ترین اصل هر ریمیک، بهبود گرافیکی است. بازی اصلی Brothers در زمانی که منتشر شد، گرافیک قابل قبولی داشت. همین گرافیک خوب در نسخه ریمیک توسط سازندگان به درجه‌ی خیلی خوب رسیده است. دلیل آن هم تغییر موتور بازی‌سازی بازی از آنریل انجین 3 به 5 است. چهره‌ی شخصیت‌ها و تمامی محیط‌های بصری بازی، بهبود گرافیکی داشته‌اند و بسیار چشم‌نواز هستند. همچنین اتمسفر بازی نیز به طرز عجیبی گیراتر از نسخه اصلی است و لحظات مختلفی را برای گیمرها رقم می‌زند. در بطن بهبود گرافیکی محیط‌های بصری، داستان سرایی محیطی بازی نیز خیلی بهتر از نسخه قبل عمل می‌کند. در واقع همان چیزهایی که در بازی اصلی به صورت محیطی روایت می‌شد، در نسخه ریمیک وجود دارد اما به واسطه‌ی اتمسفر گیرا و بهبود مناسب گرافیکی، بسیار واضح‌تر و جذاب‌تر این موضوع به نمایش گذاشته شده است.
از لحاظ فنی، نسخه ریمیک Brothers شاملی مشکلاتی است که برخی از آن‌ها آزاردهنده هستند. این بازی کلا یک تجربه 2 الی 3 ساعته است و برخورد با برخی ایرادات فنی در طول این مدت کوتاه، کار سازندگان را در این زمینه زیر سوال می‌برد. اولین مشکل فنی که همان ابتدا در ذوق می‌زند، نرخ فریم است. این عنوان دارای دو تنظیمات گرافیکی Quality و Performance است. حالت Quality در واقع قرار بوده این عنوان را در 30 فریم ریت راه اندازی کند اما واقعیت چیز دیگری است. بازی روی حالت Quality در کنسول Xbox Series S داخل اکثر محیط‌ها کمتر از 30 فریم اجرا می‌شود. البته نرخ فریم در برخی محیط‌های خلوت‌تر مثل سیاه‌چاله چپتر دوم داستان، تقریبا به 30 فریم می‌رسد. همین مشکل در حالت Performance نیز به چشم می‌آید. این حالت قرار بوده که بازی را در 60 فریم اجرا کند اما مانند حالت قبلی، در بیشتر لحظه‌های بازی کمتر از 60 فریم عمل کرده است. با این حال در مکان‌های خلوت‌تر می‌توان گفت که این حالت به نرخ واقعی خود می‌رسد. از این مورد هم بگذریم، به مشکل رزولوشن بازی می‌رسیم. نهایت رزولوشنی که نسخه ریمیک در هر دو حالت گرافیکی خود روی کنسول Xbox Series S نشان می‌دهد، 720p است. البته که در بیشتر لحظات بازی، این رزولوشن پایین‌تر هم می‌آید. این مورد منفی اصلا در خور یک عنوان نسل نهمی نیست. همچنین بازی باگ هم دارد. با اینکه تعداد باگ‌های بازی زیاد نیست اما همان مقدار کمی که از آن‌ها وجود دارند، آزاردهنده هستند. آزاردهنده بودن آن‌ها هم در این است که وقتی به باگ‌ها بر می‌خورید، باید از آخرین چک‌پوینت خود ادامه بازی را تجربه کنید. ممکن است آخرین چک‌پوینت شما قبل‌تر از جایی که در آن قرار داشته‌اید، باشد. بعد از گفتن این مشکلات، باید در آخر به موسیقی فوق‌العاده بازی اشاره کنم. موسیقی نسخه ریمیک آنقدر گوش‌نواز است که می‌توان تا به اینجای سال 2024 جز یکی از برترین‌ها از آن یاد کرد. همچنین موسیقی به ماندگاری احساساتی که در هر لحظه از داستان به گیمر دست می‌دهد، کمک بسیار بزرگی می‌کند.
نظرات (1)