نقد و بررسی بازی Rage 2

زمانی که بتسدا در کنفرانس خود در E3 2018 عنوان Rage 2 را به طور رسمی معرفی کرد، با خود فکر می‌کردم این عنوان به موفقیت بزرگی دست نخواهد یافت! نه به خاطر اینکه اولین نسخه ریج سر و صدای زیادی نکرد، بلکه به خاطر اینکه ایدسافتور به جای همکاری با یک تیم سازنده ماهر، تصمیم گرفته با شرکتی همکاری کند که نه تنها استعداد خاصی در ساخت یک شوتر اول شخص ندارد، بلکه عناوین غیر FPS آن‌ها هم تعریف چندانی ندارند. متاسفانه حدس من درست بود و محصول مشترک ایدسافتور و اولانچ، بازی نیست که بتواند به راحتی انتظارات همه طرفداران را برآورده کند؛ البته لازم به ذکر است که ریج 2 یک عنوان افتضاح و کاملا بی ارزش نیست، اما اکثر مشکلاتی که در عناوینی همچون Mad Max و Just Cause 4 به چشم می‌خوردند را می‌توان در ریج 2 نیز مشاهده کرد؛ منظورم مشکلاتی هستند که معمولا در اینگونه عناوین سندباکس پیدا می‌شوند. با وجود سیستم مبارزات جذاب و دوست داشتنی، با یک داستان سطحی و کلیشه‌ای روبرو هستید که شخصیت‌های غیر قابل باور آن، فقط برای پر کردن جاهای خالی در بازی قرار گرفته‌اند و اگرچه دنیایی که پیش روی شما قرار دارد از زیبایی‌های بسیاری برخوردار است، اما به جز قتل عام کردن هر چیزی که می‌بینید، هیچ کار خاص دیگری نمی‌توانید در آن انجام دهید. و متاسفانه باید به مشکلاتی که ذکر شد، باگ‌های متعدد را هم اضافه کنید که فکر می‌کنم به لطف موتور مشهور اولانج یعنی Apex، به وجود آمده‌اند.

پس با این مقدمه با بازی‌مگ همراه باشید تا دقیق‌تر به نقد و بررسی عنوان Rage 2 بپردازیم.

ماجرای ریج 2 حدودا 30 سال بعد از اتفاقات اولین بازی شکل می‌گیرد؛ داستان از جایی شروع می‌شود که Authority(یک گروه نظامی که قصد دارند دنیای پسا-آخرالزمانی را تحت سلطه خود در بیاورند) به محل سکونت شخصیت اصلی و یارانش یعنی Vineland حمله کرده و تمامی Rangerها(گروهی مبارز که معلوم نیست چرا به وجود آمده و چه هدفی دارند) را به قتل می‌رسانند. شما در نقش فردی به نام واکر(که به انتخاب شما یک زن یا یک مرد است) هستید که حال تنها رینجر باقی مانده در Wasteland است. واکر که هیچ خانواده‌ای بجز عمه‌اش Prowely(یا شاید هم خاله‌اش، بستگی دارد Aunt را چه چیزی ترجمه کنید) که به دست ژنرال Cross(رئیس گروه Authority) کشته شد ندارد، تصمیم می‌گیرد Vineland را ترک کرده و به عنوان آخرین رینجر، انتقام پراولی و دیگر رینجرها را از ژنرال کراس گرفته و ویستلند را برای همیشه از شر Authority خلاص کند. در طول بازی افراد زیادی سر راه واکر قرار می‌گیرند که تعدادی از آن‌ها به او در رسیدن به هدفش کمک می‌کنند و بقیه آن‌ها هم قصد کشتن او را دارند.

قبول دارم که داستان ریج 2 بیش از حد کلیشه‌ای و تکراری است؛ اما مشکل اصلی بخش نویسندگی، داستان بازی نیست، مشکل اصلی این بخش شخصیت پردازی آبکی آن است. شخصیت‌های داستان، چه مثبت چه منفی، فقط خلق شده‌اند تا جاهای خالی را پر کنند. به این معنی که هیچ هدفی به جز فرستادن شما به اینطرف و آنطرف ندارند و فقط خلق شده‌اند تا ماموریت‌ها را به شما داده و داستان پیش پا افتاده بازی را جلو ببرند. این‌ها شخصیت‌هایی هستند که بارها در بازی‌ها دیده‌اید و دیگر برای شما چیزی بیشتر از شخصیت‌های مجازی و غیر قابل باور نیستند؛ چه یک ژنرال بدجنس که نقشه کنترل دنیا را در سر دارد، چه یک پیرزن دیوانه و مرموز که بی دلیل به شما کمک می‌کند. مهم نیست چقدر تلاش می‌کنند با دیالوگ‌های مختلف، خنده دار، منحصر به فرد یا عجیب و غریب به نظر برسند، تماشای تعامل شخصیت اصلی با آن‌ها واقعا حوصله سربر است و نمی‌توان انگیزه، هدف و یا اصلا خودشان را جدی گرفت! بدتر از همه این‌ها این است که با خود شخصیت اصلی هم نمی‌توان ارتباط بر قرار کرد و به لطف صداپیشگی بد، اصلا نمی‌تواند یک پروتاگونیست دوست داشتنی و شایسته توجه باشد(مخصوصا اگر در نقش واکر مونث باشید). در واقع تنها شخصیتی که من از حضورش در بازی لذت بردم، ماشین واکر بود! بله، وسیله نقلیه اصلی واکر سخن گو است و گاهی اوقات با شما صحبت می‌کند؛ از نظر من همین اتومبیل شخصیت جذاب‌تری نسبت به بقیه کارکترهای بازی دارد!

واکر برای رسیدن به هدفش(که همان کشتن کراس و نابود کردن Authority است) باید با سه فرد همکاری کند؛ این افراد، یاران اصلی شما و در واقع کسانی هستند که ماموریت‌های اصلی بازی را به شما می‌دهند. اما گاهی اوقات لازم است برای به دست آوردن ماموریت‌های اصلی، کمی به انجام فعالیت‌های جانبی بپردازید؛ فعالیت‌هایی که دیگر مشابه آن‌ها را در هر عنوان جهان بازی می‌توانید پیدا کنید. پاکسازی پایگاه‌های دشمن، از بین بردن کاروان‌های آن‌ها، نابود کردن Pit Stopها و Sentry Gunهای عظیم الجثه و یا خیلی چیزهای دیگر. نقشه بازی چندان بزرگ نیست اما مملو است از اینگونه فعالیت‌ها که می‌توانند برای مدت کوتاهی شما را سرگرم نگه دارند. لازم به ذکر است که تمامی محیط‌ها به زیبایی طراحی شده‌اند و تنوع بسیار خوبی دارند؛ می‌توانید در نقشه بازی هر مکانی که در یک دنیای پسا-آخرالزمانی پیدا می‌شود را ببینید و جزئیاتی که در طراحی تمامی این مکان‌ها دیده می‌شود، واقعا تحسین برانگیز هستند. جنگل‌های انبوه و سرسبز، صحراهای وسیع و دره‌های عمیق، شهرستان‌ها و منطقه‌های مسکونی که حال تبدیل به ویرانه شده‌اند و صد البته شهرهای جدیدی که مردم برای زندگی در دنیای جدید به وجود آورده‌اند.

همانطور که گفته شد، فعالیت‌های جانبی نقش مهمی را در بازی ایفا می‌کنند، نه فقط به خاطر اینکه انجام دادن آن‌ها باعث باز شدن ماموریت‌های اصلی می‌شود، بلکه به خاطر پولی که در ازای انجام دادنشان به شما داده می‌شود. و از آنجایی که به دست آوردن منابع(که برای آپگرید کردن وسایل نقلیه و اسلحه‌ها ضروری هستند) و مهمات چندان آسان نیست، این پول بی استفاده نمی‌ماند و مطمئنا کمک بزرگی به حساب می‌آید. البته بسیاری از منابع در فروشگاه‌های بازی پیدا نمی‌شوند و فقط باید با Exploration آن‌ها را به دست آورید. با کامل کردن فعالیت‌های جانبی، قدرت هرکدام از یاران شما در منطقه بیشتر می‌شود و بنابراین، راحت‌تر به شما در رسیدن به هدفتان کمک می‌کنند.

البته انجام دادن ماموریت‌های فرعی و اصلی بازی بدون پیدا کردن آرک‌ها تقریبا غیر ممکن است. آرک‌ها مکان‌های مختلفی در نقشه بازی هستند که با پیدا کردنشان می‌توانید قابلیت‌ها و اسلحه‌های جدید به دست آورید. از آنجایی که پیدا کردن آرک‌ها جزء خط داستانی نیستند، پیشنهاد می‌کنم حتما به گشت و گذار در نقشه بازی بپردازید. این قابلیت‌ها و اسلحه‌ها عالی طراحی شده‌اند و علاوه بر اینکه کار شما را بسیار آسان می‌کنند، سرعت مبارزات را نیز چندین برابر افزایش داده و هیجان خاصی به آن‌ها می‌دهند. می‌توانید دشمنان را با یک ضربه قدرتمند به آسمان پرتاب کنید و یا با تمام قدرت روی سر آن‌ها فرود بیایید و آن‌ها را با خاک یکسان کنید، می‌توانید یک محافظ یا سنگر مجازی به وجود بیاورید تا از حملات دشمنان در امان باشید و یا دشمنان را با استفاده از نیروی Vortex روی هوا معلق نگه دارید. این قابلیت‌ها، اسلحه‌هایی که در اختیار دارید و یا حتی ابزار کوچک شما مثل Wingstick، به مبارزات تنوع می‌بخشند و هوش مصنوعی خوب دشمنان، باعث می‌شود شما مدام در حال حرکت باشید و سرعت مبارزات هیچگاه کاهش پیدا نکند. با یک نگاه می‌توان فهمید که تیم سازنده قصد داشته‌ مبارزات بازی را چیزی شبیه به مبارزات Doom درست کند و اگرچه در این امر به طور کامل موفق نشده‌، اصلا بد عمل نکرده است. علاوه بر این‌ها، شوتینگ عالی و گان پلی فوق العاده بازی بسیار دلچسب است و تا حد زیادی شما را راضی نگه خواهد داشت.

تعقیب و گریز با وسایل نقلیه و نابود کردن کاروان‌های دشمنان نیز بسیار هیجان انگیز است و با وجود اینکه به خوبی مبارزات عادی پیاده سازی نشده‌اند، اما ارزش این را دارند که چندین ساعت از وقت خود را برای انجام دادن آن‌ها صرف کنید. تعداد وسایل نقلیه قابل استفاده در بازی خیلی زیاد نیست اما خوب کم هم نیست؛ استفاده از آپگریدهایی که برای آن‌ها وجود دارد می‌تواند برای مدت کوتاهی سرگرم کننده باشد.