آیا 9 نقشه برای بخش مولتی پلیر Call of Duty: WWII کافی است؟ مطلب ویژه

بازی Call of Duty: WWII یک بازگشت خارق‌العاده به دوران تاریخی جنگ جهانی دوم است؛ البته اگر با بازی کردن مودهای موردعلاقه‌تان تنها در 9 نقشه مشکلی نداشته باشید! با این حال، من هر چه که بیشتر بازی می‌کردم، بیشتر با این موضوع مشکل پیدا کردم.

اسلحه‌ها و مبارزات بخش مولتی پلیر WWII بعد از چندین آپدیت (برای برطرف کردن مشکلات اتصال) بهتر شدند. شخصا از زمان Black Ops II انقدر از مولتی پلیرCall of Duty لذت نبرده بودم. اینکه دوباره در فضای کلاسیک جنگ جهانی دوم قرار گرفتم، اینکه همینطور که داشتم با عجله از بین خندق‌ها و پناهگاه‌های دماغه Pointe du Hoc با شاتگانم رد می‌شدم ، صدای شلیک توپخانه‌ها را می‌شنیدم، برایم لذت‌بخش بود. بازی من را به خاطراتم از Call of Duty: World at War بر‌می‌گرداند، اما حالا دیگر نقشه های کمتری باقی مانده است.

Call of Duty: WWII عملا با 12 نقشه مولتی پلیر وارد بازار شد، اما مشکل اینجاست که فقط 9 تای آن‌ها برای مولتی پلیر استاندارد هستند، و سه‌تا دیگر صرفا برای مد War استفاده می‌شوند. War می‌تواند یک مد دلپذیر برای بازیکنایی که خواستار مدهای «هدف‌‎دار-تیم محور» هستند، باشد. اما این بخش از جمله مدهایی که بتوانیم کل شب آن را انجام دهیم نیست، چرا که هدف تعیین شده برای هر نقشه تکراری می‌شود. در نهایت فقط توانستم هرشب دو تا سه مسابقه War را انجام دهم و بقیه وقتم را در مودهای کلاسیک مولتی‌پلیر بگذرانم.

9 نقشه اصلا کافی نبود. انگار همان نقشه‌ها مرتبا تکرار می‌شدند، و نسبت به زمانی که در بازی‌های قبلی Call of Duty صرف کردم، تنوع کافی وجود نداشت. بنابراین، دوباره خاطرات را مرور کردم تا ببینم حافظه‌ام درست یاری کرده یا خیر، و درست بود، معلوم شد که کاهش قابل توجهی در تعداد نقشه‌های پیش‌فرض مولتی‌پلیر در دهه اخیر وجود داشته است.

تمام سه نسخه مجموعه Call of Duty: Modern Warfare به همراه 16 نقشه مولتی‌پلیر روانه بازار شدند. حتی با وجود چند مورد اشکال در عنوان‌های Modern Warfare ، هنوز هم حدود دوازده نقشه خوب برای لذت بردن بدون نیاز به خرید DLC باقی می‌ماند. همینطور که پیش برویم، Black Ops III و Infinite Warfare هر دو دوازده نقشه استاندارد در اختیار کاربران قرار می‌دادند.

در جدول زیر می‌توانید ببینید که این روند در دهه گذشته چگونه بوده است:

من کاملا از اصطلاح «برتری کیفیت بر کمیت» حمایت می کنم، به همین دلیل هم هست که در گذشته از کم بودن تعداد نقشه‌ها گله نکردم. اما هرچقدر بیشتر بازی را با دوستان ادامه می‌دهم، واضح است که تعدادی از آن نقشه‌ها زیاد محبوب نیستند.

«USS Texas» نقشه‌ای است که مطمعنا گوشتان را از آه و ناله‌های هم‌گروهی‌هایتان پر خواهد کرد؛ یک کشتی با چیدمانی که من را یاد بازسازی Hijacked برای Black Ops II و بازسازی Skyjacked مربوط به Black Ops III می‌اندازد. به شخصه فکر نمی‌کنم که USS Texas آنقدرها هم بد باشد، اما میتوانست نقاط Spawn شدن گیمرها را اصلاح کند.

یک نقشه دیگر هم به اسم «Gustav Cannon» هست که هر دفعه وارد آن می‌شدیم، باعث می‌شد تا به خودم بلرزم؛ یک تپه‌ی برفی با یک توپ جنگی بزرگ در وسط مپ که یک کمینگاه واقعی برای تک تیراندازهاست. ساختمان‌های کوچکی هم هستند که در حومه نقشه بدون هیچ ریتم یا منطقی پخش شده‌اند. کنترل کردن توپ جنگی‌ای که در وسط قرار دارد، باعث کنترل کردن تمام مسابقه می‌شود و سبب می‌‌شود که بازی را در دست بگیرید.

یک نقشه‌ ویژه هم فقط برای دارندگان سیزن‌پس وجود دارد. اگر سیزن‌پس را خریداری کنید، میتوانید پلی لیست Carentan که شامل مود‌های مختلط می‌شود را هر روز بازی کنید. اگر می‌خواهید با یکدیگر بازی کنید، باید همه افراد تیم‌تان نقشه ویژه را داشته باشند، اما متاسفانه بیشتر گیمرها هنوز WWII pass را ندارند و خیلی از بازیکن‌ها ممکن است که اصلا سیزن‌پس را خریداری نکنند. Carentan یک بازگشت به Call of Duty سال 2003 به حساب می‌آید و واقعا مایه شرم است که ببینیم این نقشه در یک پلی لیست انحصاری گیر افتاده.

با چنین شروعی و کم بودن تعداد نقشه‌های استاندارد، به نظرم Carentan باید فقط تا یک مدتی در انحصار سیزن‌پس‌دارها باشد، و کمپانی Sledgehammer Games می‌بایست راهی برای اضافه کردن نقشه های بیشتر پیدا نماید. مطمئن نیستم که دیگر عرضه شدن یک Call of Duty با 16 نقشه عادی را ببینیم، اما امیدوارم تعداد آن‌ها از 9تا بیشتر باشد.