14 ماه و یک هفته پیش بالاخره بعد از سالها انتظار، چشم ما به جمال بازسازی Final Fantasy VII روشن شد. به جز گیمپلی که کاملاً زیر و رو شده بود و تغییرات گرافیک که نیاز به گفتن ندارد، تغییراتی هم در داستان انجام گرفته بود که باعث خشم عدهای از طرفداران قدیمی شد که البته تنها ایرادی که بر زبانشان جاری بود شامل «چرا همون قبلیه نیست» میشد. تتسویا نومورا و تیمش تا دست به ریسک بزرگی بزنند و حداقل من به عنوان یک نوع دیگر از طرفداران قدیمی، مشتاق همراهی با قهرمانان در راه جدیدی که برایشان ترسیم شده، هستم اما قبل از این که این سفر جدید را آغاز کنیم، نسخۀ PS5 به بازار عرضه شده که در کنار رفع برخی نواقص، بخش داستانی جدیدی متمرکز بر شخصیت Yuffie Kisaragi هم در آن گنجانده شده که در ادامۀ این مطلب، این محتوای جدید را مورد بررسی قرار خواهیم داد و اشاراتی هم به اصلاحات انجام شده نسبت به نسخۀ PS4 خواهیم داشت.
ماجراهای «یوفی» که Episode Intermission نام دارد، بعد از انفجار اولین رآکتور آغاز شده و پایان آن مصادف است با حادثۀ مهمی که برای بخش 7 شهر Midgar میافتد و نقطۀ اصلی چرخش داستان نسخۀ اولیه به شمار میآید. یوفی طبق ادعای خودش به عنوان نیرویی ویژه از سرزمین Wutai به شهر میدگار آمده تا Materia قدرتمندی که توسط کمپانی شیطانی Shinra در دست ساخت است را برباید. در این راه گروه AVALANCHE به او کمک خواهند کرد اما این گروه همان تیمی نیست که قهرمانان بازی اصلی عضو آن بودند چرا که قهرمانانی که کنترل میکردیم، به دلیل عقاید رادیکال و تا حدودی تروریستی خود، از گروه اصلی انشعاب پیدا کرده بودند.
داستان این محتوای تازه به موازات حوادث داستانی پیش میرود اما اینجا با ساختار روایی کاملاً متضادی طرف هستیم. یوفی دقیقاً نقطۀ مقابل Cloud است و هر چقدر که «کلود» از درگیر شدن بیشتر با افراد و اهمیت دادن به هدف مأموریت بیزار و اصلاً برایش مهم نبود که دیگران در مورد تواناییهایش شک و تردید داشته باشند، یوفی تماماً معطوف به رسیدن به هدفی مشخص است و تلاش دارد تا به دیگران ثابت کند که برخلاف سن و سال پایینی که دارد، از تواناییهای قابل توجهی برخوردار است. این روند متضاد بین دو قهرمان تا انتها حفظ میشود به طوری که در پایان Episode Intermission، یوفی از نظر ذهنی و رحیه در جایی قرار دارد که کلود در ابتدای ماجراجویی خود در آن فضای ذهنی بود.
یکی از جذابیتهای اصلی ساختههای Square Enix همیشه در این بوده که حتی اگر داستان کاملاً به جفنگ تبدیل شود، باز هم شخصیتهایی به یادماندنی در قالب این روایتها، با مخاطب همراه میشوند و Episode Intermission هم از این قاعده مستثنی نیست. مهمترین شخصیت جدید، Sonon است که بعد از مقدمه در تمام لحظات در کنار یوفی قرار میگیرد و بیشتر از هر چیزی در نقش یک برادر بزرگتر ظاهر میشود و رفتار او تضاد خوبی با روحیۀ شلوغبازی یوفی دارد.. در کنار «سونان» اعضای گروه «آولانش» هستند که چهرۀ دیگری از تلاش برای دستیابی به عدالت را به نمایش میگذارند و با وجود اینکه با قهرمانان نام آشنا و چیزی که تعریف ذهنی ما از آولانش است، فاصلۀ بسیاری دارند اما این مسئله از ارزش و اهمیت کارهای آنها کم نمیکند.
تعدادی سوپرایز غیرمنتظره هم به عنوان شخصیتهای منفی وجود دارند که در عین کارکرد فن سرویسی، کلاف آیندۀ این پروژۀ بازسازی بزرگ را حتی پیچیدهتر از قبل هم میکنند. به طور کلی این بخش جدید، از نظر داستانی چیزهای تازۀ خوبی به پکیج کلی اضافه میکند و یکی از شخصیتهای محبوب را، که حضور او در نسخۀ اولیه اختیاری بود و معرفی کردن او در داستان جدید کمی پیچیده به نظر میرسید، به بهترین شکل به داستان نسخۀ بازسازی متصل میکند اما قیمت 20 دلاری آن برای افرادی که از نسخۀ PS4 به نسخۀ جدید آپگرید میکنند کمی زیاد به نظر میرسد.
گیمپلی به طور کلی همان ساختار تلفیقی اکشن و المانهای نقشآفرینی ژاپنی را دارد که به تفصیل در بررسی نسخۀ اصلی در مورد آن صحبت کردیم اما دو تفاوت مهم اینجا وجود دارد. اول اینکه یوفی از سلاحهای کاملاً متفاوتی نسبت به شخصیتهای نسخۀ اصلی استفاده میکند که هم با آنها میتوان حملات مستقیم انجام داد و هم میتوان آنها را پرتاب کرد که در این حالت، تعدادی حرکت نینجتسوی از راه دور جایگزین حملات پایۀ یوفی میشوند. مزیت اصلی حملات نینجتسو در امکان استفاده از عناصر طبیعی است که باعث میشود بتوان بدون استفاده از MP به نقطه ضعف دشمنان حمله کرد. تفاوت دوم در این است که امکان کنترل کامل شخصیت همراه را در حین مبارزات نداریم و فقط با تعدادی دستورات ساده و انتخاب ترکیب متریای او، میتوان بر کارکرد جنگی سونان اثر گذاشت اما حالتی به نام synergizing به مبارزات اضافه شده که امکان انجام حرکات مرگبار ترکیبی را فراهم میکند.
مهمترین بخشِ کاملاً جدید گیمپلی مینیگیمی به نام Fort Condor که نوعی شطرنج ساده سازی شده و متأثر از ژانر MOBA است که مهرهها بعد از قرار گرفتن روی صفحۀ بازی خودشان شروع به حمله میکنند و هر کدام از این مهرهها، ویژگیها و ضعفهای خاص خود را دارند که با قرار دادن آنها در سه نقش مختلف تهاجمی یا تدافعی، تلاش میکنید تا هم از 3 پایگاه خود دفاع کنید و هم به تخریب پایگاههای دشمن بپردازید و هر کس که در پایان مدت زمان مسابقه آسیب کمتری دیده باشد، برنده نبردهای «فورت کاندور» است. این مینیگیم بهانۀ خوبی بوده تا شاهد حضور شخصیتهای فرعی جذاب نسخۀ اصلی در این محتوای جدید باشیم. یک summon جدید، تعدادی مأموریت فرعی ساده اما بامزه و البته چالشهای مبارزات vr، تکمیل کنندۀ پکیجی است که 6 تا 8 ساعت محتوای جدید به محصول اولیه اضافه میکند.
در همان عرضۀ اولیه هم Final Fantasy VII Remake بازی بسیار زیبایی بود اما مشکلات گرافیکی مشخصی داشت که بزرگترین آنها بدون شک دیر لود شدن تکسچرها و شخصیتها بود که خوشبختانه Intergrade نه تنها این مشکل را به خوبی پوشش داده بلکه کیفیت دیوارها، کف زمین و مواردی از این دست که هر چه بیشتر در داستان پیش میرفتیم، شرایط غمانگیزتری پیدا میکردند هم در این نسخۀ جدید کاملاً مرتفع شده است. نورپردازی و سایهزنی به سطح بالاتری رسیده که Wall Market این تفاوت سطح را به بهترین شکل ممکن نشان میدهد اما در استفاده از مِه به نظرم کاملاً زیادهروی شده و در بعضی از بخشها عملاً محیط قابل رؤیت نیست! صداپیشگی هم در Episode Intermission کیفیت بالای نسخۀ اصلی را حفظ کرده و موسیقی متن در لحظاتی که اشارات مستقیمی به سرزمین Wutai انجام میگیرد با استفاده از تنظیمهای شرق آسیا، فرهنگ کاملاً متفاوت این سرزمین نسبت به میدگار را به مخاطب یادآوری میکند.
در مجموع Final Fantasy VII Remake Intergrade برای آنهایی که به هر دلیلی در عرضۀ اولیه به سراغ بازی نرفتند، محصولی کاملاً ارزشمند است و برای کسانی که نسخۀ اصلی را شخم زدهاند با توجه به اینکه آپگرید به نسخۀ جدید مجانی است، تجربۀ مجدد با اصلاحات بصری خوبی که انجام گرفته میتواند گزینۀ جذابی باشد. علامت سؤال اصلی Episode Intermission است که به اعتقاد من قیمت آن با میزان محتوایی که ارائه میدهد چندان جور نیست اما از نظر کیفیت گیمپلی و داستان، با یک dlc استاندارد طرف هستیم.
نظرات