یک بازی نقش‌آفرینی در فضای شهری امروزی که محیط اصلی آن آسمانخراشی است که توسط موجودات زامبی مانند مورد حمله قرار گرفته، ایده‌ای بسیار جذاب به نظر می‌رسد اما سازندگان Highrisers نتوانسته‌اند از این ایدۀ جالب، تجربه‌ای مفرح و ارزشمند را به وجود آورند. به جز اینکه انتخاب تعدادی توانایی از چند لیست از پیش تعیین شده، یک عنوان را تبدیل به یک اثر نقش آفرینی نمی‌کند، حقیقتاً بزرگترین مشکل بر سر راه موفقیت این بازی، عدم دسترسی به تسترهای حرفه‌ای بوده تا قبل از عرضه مشکلات واضحی که در پروژه وجود دارد را به سازندگان گوشزد کنند. صرف جاه طلبی عامل کافی برای موفقیت یک محصول نیست و استودیوی Solar Powered Games به طور واضحی نیازمند چشمانی خارج از پروژه برای بررسی آن قبل از انتشار داشتند.
بازی Highrisers اثری داستان محور نیست و با وجود اینکه کنترل 4 شخصیت به طور همزمان در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد، خبری از شخصیت‌پردازی و آشنایی بهتر با این 4 نفر نیست. به جز ظاهر و صدای آن‌ها، تنها وجه تمایز واضح، مجموعه توانایی‌هایی است که به مرور می‌توانید برای هر کدام از شخصیت‌ها آزاد کنید که البته در همین جا هم اشتراکاتی وجود دارد. این توانایی‌ها از امکان حمل تعداد بیشتری از وسایل و سرعت بالاتر در ساخت وسایل تا بهبود قدرت‌های مبارزه‌ای و امکان ساخت وسایل جدیدتر را شامل می‌شود.
تمام ساختار Highrisers متمرکز بر جمع‌آوری لوازم اولیه و ساخت وسایل برای بقا و رسیدن به هدف نهایی که تعمیر یک هلیکوپتر و فرار از برجی که در آن گرفتار شده‌اید، است. تقریباً هر چیزی که در محیط می‌بینید یا یک مادۀ خام برای ساخت وسایل است و یا می‌توانید به شخصیت‌های تحت کنترل خود دستور دهید تا آن را تبدیل به مواد اولیه کنند، در این «هر چیزی» که گفتم هیچ گونه مبالغه‌ای وجود ندارد و همین نکته‌ای که روی کاغذ جالب به نظر می‌آید، عامل اصلی شکست کار است.
سال‌هاست که بازیسازان در هنگام معرفی اولیۀ ساخته‌های خود اعلام می‌کنند که «هر کاری که دوست داشته باشید، می‌توانید انجام دهید» اما همۀ ما می‌دانیم که این یک وعدۀ دروغین است و پیاده کردن آزادی عمل کامل کاری سخت و وقت‌گیر است که لزوماً منتهی به تجربه‌ای سرگرم‌کننده نمی‌شوید. متأسفانه عدم وجود شغل تخصصی تدوینگر در صنعت بازی‌های ویدئویی باعث شده شاهد خصوصیاتی در برخی از بازی‌ها باشیم که بیشتر از آن که سرگرم‌کننده باشند، دست و پا گیر هستند و هستۀ اصلی Highrisers روی همین شلوغکاریهای بی مورد و دست و پا گیری بنا شده است.
تعداد مواد اولیه‌ای که مجبور به مدیریت آن‌ها هستید عملاً به بی‌نهایت میل می‌کند و تعدادی از وسایلی که برای پیشبرد کار خود به آن‌ها نیازمند هستید هم به طور مستقیم با مواد خام ساخته نمی‌شوند و در نتیجه نیازمند مدیریت چند سطح مختلف از وسایل هستید که به لطف یک رابط کاربری ناکارآمد، فقط باید با کلافگی و سردرگمی دست و پنجه نرم کنید. قرار دادن مواد خام در قفسه‌های فلزی هم چندان دردی از شما دوا نمی‌کنید و همیشه باید به حافظۀ خود رجوع کنید و بعد یکی از شخصیت‌ها را به دنبال چیزی که در آن لحظه نیاز دارید بفرستید.
مسئلۀ دیگر، عدم امکان انتخاب همزمان چند شخصیت‌ها است که مدیریت تیم چهار نفره را سخت می‌کند و شاید یک حالت کوآپ یا کنترل این شخصیت‌ها توسط هوش مصنوعی در زمانی که مخاطب دستور مشخصی برای آن‌ها صادر نکرده، می‌توانست شرایط بهتری را برای تجربۀ Highrisers به وجود آورد. شاید تنها نکتۀ روشن گیم‌پلی، سیستم ساخت وسایل باشد که حقیقتاً یکی از کاملترین و گسترده‌ترین در بین بازی‌های ویدئویی است اما از این گستردگی به دلیل اینکه با یک رابط کاربری مناسب همراه نشده، نمی‌توان لذت چندانی برد. بخش مبارزات هم پیچیدگی خاصی ندارد و شما با ساخت سلاح برای تمامی شخصیت‌ها و حملۀ چند نفری به زامبی‌ها که در این بازی Dreamers نام دارند، می‌توانید شانس موفقیت خود را افزایش دهید و یا با ساختن سدهای محافظ در طبقات مختلف، مانع حملات پر تعداد شبانۀ این هیولاها شوید.
طراحی بصری Highrisers به خوبی آن حالت مشابه ساخته‌های قدیمی که مدنظر سازندگان بوده را به نمایش می‌گذارد و هر آیتمی به شکل واضحی متفاوت از دیگر آیتم‌هاست که با توجه به گستردگی آن‌ها، کار بزرگی بوده است. از طرفی با وجود اینکه عمدۀ مدت زمان بازیکن در محیط داخلی برج اتفاق می‌افتد ولی چرخۀ شبانه روز با دقت خاصی انجام شده و تغییر پس زمینۀ برج که از طریق پنجره‌ها یا پشت بام قابل مشاهده است، مناظر متفاوتی از تاریکی شب در نور مهتاب و ... را به نمایش می‌گذارد. هر شخصیت در هنگام انتخاب شدن و دریافت دستورات، یکی دو جملۀ تکراری دارد که مجالی مناسبی برای بررسی کیفیت صداپیشگی بازی نیست و موسیقی متن هم عملاً هیچ نقشی در طول بازی ایفا نمی‌کند که نقطۀ منفی بزرگی به حساب می‌آید.
یک سیستم ساخت و ساز گسترده، نیازمند یک رابط کاربری حساب شده است تا مخاطب بتواند مدیریت مناسبی روی نقشه‌های خود داشته باشد، خصوصاً برای عنوانی که به صورت همزمان اتفاق می‌افتد و در هر شبانه روز باید برای بقای با چنگ و دندان مبارزه کنید. متأسفانه در Highrisers شاهد ایرادهایی کلیدی هستیم که سد راه لذت بردن از ایدۀ اولیه جالب آن شده است.
نظرات