بررسی بازی No More Heroes III

محصولاتی که به قصد هجو و شوخی با دیگر آثار ساخته می‌شوند معمولاً در کنار زبان طنزآمیز خود از ظرافت خاصی بهره می‌برند تا افرادی را که با شوخی کنایی آشنا نیستند را به اشتباه بیندازند. در سری No More Heroes و به طور کلی تقریباً تمام بازی‌هایی که «گوئیچی سودا» به عنوان نویسنده، تهیه کننده یا کارگردان در آن‌ها همکاری داشته، هر گاه بحث به سخره گرفتن ساخته‌های مشهور یا هر نوع شوخ طبعی مطرح بوده، هیچ خبری از گفتن حرف‌ها در لفافه نبوده و مفاهیم طنزآمیز به گونه‌ای مطرح شده‌اند که با کوبیده شدن ضربه پتک توی صورت مخاطب تفاوتی ندارد اما باز هم هستند کسانی که چنین رویکرد واضحی را درک نکرده و تصور می‌کنند این فرنچایز با تمامی المان‎های جوک مانند خود، ساختاری جدی دارد! پس اگر شناختی از این مجموعه ندارید، قبل از رفتن به سراغ No More Heroes III این نکته را ملکه ذهن خود کنید که هیچ چیزی در این بازی نباید جدی گرفته شود اما این مسئله به هیچ وجه به معنی بی ارزش بودن این عنوان نیست.

بعد از پایان رضایت‌بخش قسمت دوم که البته به شکلی واضح خبر از ماجراجویی‌های بیشتری را می‌داد، نزدیک به یک دهه خبری از ساخت عنوان جدیدی در سری NMH نبود اما عرضه غیرمنتظره نسخه فرعی Travis Strikes Again در سال 2019 و معرفی قسمت سوم در همین سال، هیجان‌ بسیاری در میان آن دسته از مخاطبانی که به دنبال آثار متفاوت از جریان اصلی صنعت بازیسازی هستند، برانگیخت و نهایتاً حدود یک سال پیش بود که No More Heroes III برای نینتندو سوئیچ به طور رسمی به بازار عرضه و بازخوردهایی مشابه با قسمت‌های قبلی دریافت کرد. در حالی که کمتر از یک هفته به عرضه این عنوان برای دیگر پلتفرم‌های بازار باقی‌مانده، به سراغ بررسی نسخه رایانه‌های شخصی آن رفته‌ایم.

داستان بعد از ماجراهای Travis Strikes Again آغاز می‌شوید اما تراویس باز هم جدا از خانواده خود در موتل درب و داغون همیشگی مشغول گذران یک زندگی سؤال برانگیز است که حادثه‌ای بزرگ زندگی او را تحت الشعاع قرار می‌دهد. بیست سال قبل از شروع داستان، پسری به نام Damon در محل سقوط یک فضاپیما موجود فضایی خردسالی را پیدا می‌کند و به او کمک می‌کند تا از دست نیروهای امنیتی فرار کند. دیمِن از این موجود فضایی که FU نام دارد مراقبت کرده و به او کمک می‌کند تا سفینه جدیدی برای بازگشت به سیاره خود بسازد. فو قبل از رفتن برخی از توانایی‌های خود را با دیمن به اشتراک می‌گذارد و وعده می‌دهد که بیست سال بعد به نزد او باز خواهد گشت. دیمن که در این مدت تبدیل به یکی از ثروتمندترین افراد دنیای بازی شده، در بازگشت فو با فردی کاملاً تغییر یافته رو به رو می‌شود که به یک شاهزاده‌ فضایی تبهکار تبدیل شده که قصد تسخیر کره زمین را دارد. در این میان فقط تراویس و دوستانش هستند که باید با فو و 9 فرمانده رذل زیر او مبارزه کنند و ناجی جهان باشند.

از سیر تا پیاز داستان No More Heroes III پر از لحظاتی است که از دل فیلم‌ها و بازی‌های شناخته شده بیرون کشیده شده است و تعدادی از اشارات فرامتنی کاملاً گل درشت و واضح انجام گرفته‌اند تا مخاطب در جریان باشد که با ساخته‌ای لزوماً اریجینال طرف نیست اما سیر حوادث به گونه‌ای طراحی شده که مخاطب به سادگی نتواند قدم بعدی داستان را حدس بزند و بازی در هر لحظه به طور غیرمنتظره از ژانری به ژانر دیگر پریده و با پیچشی غیرمنتظره با آثار کاملاً جدیدی شروع به شوخی کردن می‌کند.

در عین اینکه با تمام امور به عنوان یک جوک بسیار بزرگ و آگاهانه برخورد می‌شود اما شاهد لحظات تأثیرگذار و دراماتیک بسیاری هم در طول داستان هستیم که این مسئله به لطف بازگشت تمامی شخصیت‌های مهم قسمت‌های قبلی میسر شده است. در این مسئله البته نباید از تغییرات شخصیتی تراویس چشم‌پوشی کرد که در این نسخه پدر دو فرزند است و نزدیک به پایان دهه چهارم زندگی خود شده و با وجود حفظ همه علاقیات سابق مثل انیمه، هرزه‌نگاری و ... در ارتباط با شخصیت‌های دور و بر خود، نوعی از بلوغ را نشان می‌دهد که در ماجراجویی‌های قبلی خبری از این الگوهای رفتاری و احساس مسئولیت نبود.

گیم‌پلی از نظر ساختاری تفاوت چندانی با قسمت‌های قبلی ندارد؛ سرعت و جزئیات بخش مبارزات مانند قسمت دوم طراحی شده، ساختار جهان باز و مینی‌گیم از قسمت اول با برخی تغییرات به بازی برگشته و ابزار Death Glove هم از نسخه فرعی به سیستم‌های همیشگی اضافه شده است. کل مأموریت‌‎های No More Heroes III مطابق معمول مبتنی بر کشتن لیست ده نفره‌ای است که این بار به جای قاتلان، از موجودات فضایی مهاجمی تشکیل شده که برای مبارزه با آن‌ها ابتدا باید تعدادی پیش مبارزه را پشت سر بگذارید و سپس با پرداخت هزینه‌های مربوط به مبارزه، نبرد بزرگ را آغاز کنید.

 حتی خواندن این توضیحات هم چرخه‌ای حوصله سر بر را در ذهن تداعی می‌کند که البته در عمل هم همین طور است و همیشه ساختار این فرنچایز به همین شکل بوده، خصوصاً وقتی که برای جمع‌آوری پول مورد نیاز مجبور شوید کارهای فرعی همچون چمن‌زنی، شکار عقرب و ... را انجام دهید اما سیستم مبارزات به حدی هیجان‌انگیز و جذاب است که لحظات ملال‌آور را به سرعت از ذهنتان پاک می‌کند. تراویس برای نبرد از یک شمشیر نوری استفاده می‌کند که امکان اجرای حملات سبک و سنگین را فراهم می‌کنند و با رساندن جان دشمنان به نقطه پایانی امکان اجرای حرکات پایان دهنده خون‌بار هم فراهم می‌شود یا با گیج کردن آن‌ها می‌توانید حرکات کشتی کج را روی آن‌ها اجرا کنید.

ابزار دستکش مرگ به تراویس این امکان را می‌دهد تا از چهار قدرت ویژه چون پرتاب با نیروهای ذهنی، ضربه جفت پای پرشی و ... که پنجره زمانی محدودی برای استفاده مجدد دارند استفاده کند که گستره حملات بیشتری را در اختیار مخاطب قرار می‌دهند. همچنین این امکان استفاده از یک زره جنگی شخصی همچون Iron Man هم با فراهم شدن شرایط خاص وجود دارد که البته بخش‌هایی از تعدادی از مبارزات و مراحل هم بر اساس همین زره طراحی شده‎اند که از عمق چندانی برخوردار نیستند اما از تکراری شدن کار هم جلوگیری می‌کنند. مبارزات اصلی همیشه نفس‌گیر، نوآورانه و جذاب از کار در آمده‌اند که امضای اصلی این مجموعه به حساب می‌آیند اما طراحی جهان باز و کارهای فرعی عملاً هیچ گونه پیشرفتی در مقایسه با طراحی قسمت اول نداشته است.

از نظر طراحی بصری با نسخه پر جزئیات همان طراحی همیشگی سری NMH طرف هستیم که این بار لطف حضور دشمنان فضایی، خلاقیت تیم طراحی سر به فلک گذاشته ولی در طراحی دشمنان عادی شاهد موارد بسیاری از مدل‌های سرسری هستیم که بیشتر با انیمیشن‌های فلش غرابت دارند تا یک بازی ویدئویی با بودجه‌‎ای معقول در سال 2022. با این وجود عمده ضعف بخش گرافیک در طراحی محیطی بخش جهان باز مشاهده می‌شود که واقعاً در نازلترین حد ممکن قرار دارد و این مسئله در شرایطی است که هیچ کار خاصی هم در این محیط‌های برای انجام دادن وجود ندارد که بی جلوه بودن آن‌ها را پررنگ‌تر کرده است. در بخش موسیقی مثل همیشه سنگ تمام گذاشته شده و چه قطعاتی که متأثر از آثاری مثل Star Wars یا X-Files تنظیم شده‎اند و چه قطعات اختصاصی بازی، همگی به بهترین شکل ممکن کار فضاسازی را انجام داده‎اند. صداپیشگی مطابق معمول روی خط باریک "دلقک‌بازی/جدی گرفتن احمقانه" با دقت تمام حرکت می‌کند و لهجه‌ها و فریادهای مبالغه‌آمیز تا لحظات احساسی، بازیگران وظیفه خود را به درستی به انجام رسانده‎اند.

بازی No More Heroes III بدون هیچ حرف و حدیث اضافه‎ای همان همیشگی است و بدون ذره‌ای خجالت از آن چه هست، کوچکترین تلاشی برای تغییر و تبدیل شدن به اثری امروزی در ساختار آن صورت نگرفته که این خبری خوشایند برای طرفداران است اما برای افرادی که آشنایی چندانی با این مجموعه ندارند، شوک فرهنگی بزرگی خواهد بود.