نقد و بررسی Batman: Arkham Knight

خداحافظی فراموش نشدنی

به طور واضح فشار محتمل بر اتمسفر بتمن : شوالیه آرکام قابل رویت است. با وجود این، کمپانی Rocksteady با انتشار سومین و  آخرین داستان آرکام تلاش خود را برای استفاده از حداکثر پتانسیل شاخص های سری بتمن و چه بسا ابزارهای منحصر به فرد شخصیت بتمن به کار برده است. این امر نه تنها منجر به بزرگترین بازی در سری بتمن، بلکه هوشمندترین آنها شده است؛ بهبود و توسعه  قالب open-world (جهان باز) برگرفته از Arkham City با برگرداندن روند خارق العاده Arkham Asylum ترکیب بسیار قابل توجه ای را به وجود آورده است. این که این نسخه کامل ترین بازی بتمن نیست تامل برانگیز است ، ولی بدون شک تلاش استودیو سازنده نتیجه قابل قبولی را به ارمغان آورده است.

برای شروع به معرفی یک المان جدید می پردازیم. به کارگیری Batmobile در اغلب جریان بازی باعث بهتر شدن نبردها و بوجود آوردن سلسله ای از تعقیب و گریزها می شود که به بازیباز روشی عالی و سریع برای رسیدن از نقطه A تا B می دهد. همچنین در برداشتن حالت نبرد، قابلیت شناورشدن (hovering)، پرتاب موشک در قالب تانک، کنترل از راه دور و سایر مجموعه ی ابزارهای مکانیکی شامل یک دستگیره چرخ مبتکرانه منجر به حل سخت ترین معماهای بازی می شود.

Batmobile

رانندگی کردن Batmobile فوق العاده است، جهش به سمت آن از پشت بام ها تجربه ی بهتری را بوجود می آورد. از این بهتر زمانی ست که با پرتاب کردن خود به خارج از ماشین با پروازی مختصر ضربه ای مهلک به دشمن وارد می کنید. در این بین یک مانع باعث ایجاد خدشه در استفاده درست از پتانسیل آن به طور کامل می شود. Rocksteady در برابر انگیزش نبردهای بزرگتر و وسیع تر در برابر تعداد بیشتری از تانک ها مقاومتی نشان نداده است. این امر با کشمکش های جدی و یکنواخت و سیر ماموریت های جانبی کسل کننده همراه شده که باعث صدمه زدن به نیمه دوم بازی می شوند.

Miagani Island

جنبه ی مهم دیگر، تاکید بیشتر پیرامون شخصیت های سری بتمن است. با وجود Barbara Gordon (اُراکل) در مرکز داستان و لحظاتی حساس با وجود Catwoman، Nightwing و Robin اختلاف ما بین دو قهرمان تاثیر به سزایی در روند داستان پردازی می گذارد. نه تنها شما می توانید شخصیت قهرمانی که با آن با دار و دسته شیاد ها مبارزه می کنید را تعویض کنید بلکه از قابلیت مخصوص حمله دو تایی نیز استفاده کنید که با ترکیب فنون مبارزه دو شخصیت همراه است. این رشته از مبارزات به خوبی پرداخته شده اند، ولی کوتاه هستند و به شالوده کلی بازی چیز به خصوصی اضافه نمی کنند.

و       در برابر     

به عبارتی دیگر، شاید این دیدگاه مطرح شود که Arkham Knight شاخص های کلیدی سری را بار دیگر به خوبی ساخته و پرداخته است؛ مبارزات به نسبت قبل و حتی بیشتر از آن به لطف سیستم دقیق حمله متقابل و تاکتیک استفاده از فنون وابسته به ابزارهای شخصیت بتمن به صورت سیال برنامه ریزی شده اند. طیف وسیعی از اختیارات غالباً گیج کننده به نظر می رسند (خوشبختانه با کمک دکمه هایی که در گوشه تصویر ظاهر می شوند این رویه به ندرت مشکل ساز می شود)، ولی مبارزه با دسته ای از تبهکاران با سراسیمگی وارد کردن ضربات تند و پیاپی حسی بسیار دل نشین به وجود می آید. ضمنا استفاده از Fear takedowns شیوه ی جدیدی برای گلاویز شدن با گروهی از دشمنان را فراهم می کند (طریقه ای که بر اساس استراتژی و نحوه ی مدبرانه بازی مخاطب پاداش به سزایی را فراهم می کند).

 بخشی از گیم پلی بازی

قابلیت شناسایی و تشخیص دشمنان نیز جایگاه خود را حفظ کرده است، با وجود صحنه های جرم برای تحلیل، تعقیب کردن نشانه های مجرمین و اجسادی برای تفتیش و جستجو، تنها نیاز به اندکی ذکاوت و استفاده از ابزارهای بتمن برای پیدا کردن راه حل مسائل است. تمامی این رویدادها موارد اساسی ست که وقتی دست از فکر کردن از آنها بر می دارید شکل ساده تری به خود می گیرند. ولی به هنگام اجرا بطور غیر عادی مسحور کننده هستند. همچنین این یک تغییر بسیار خوب در اسلوب و قاعده ی عمل گراست که در بازی گنجانده شده است. در این ضمن نحوه ی پیمایش دچار تغییر خاصی به نسبت Arkham City نشده است، بنابراین مقدار زیادی از بازی به بالا رفتن از سیستم های تهویه و مخفیانه عمل کردن و یا پرواز کردن و درگیری با دشمنان اختصاص یافته است. بعلاوه تمامی ابزارهای جدید Batmobile.

سیستم پیشروی تمامی این پیچیدگی ها را منعکس می کند؛ با وجود شاخه های مختلف برای ارتقای سطح مبارزات، قابلیت های ویژه لباس بتمن، ابزارالات، ماشین بتمن و غیره. این سیستم این امکان را فراهم می کند که شما ست منحصر به فرد خود را از میان دسته های متفاوت برای بنا کردن بر شخصیت بتمن در اختیار داشته باشید. لازم به ذکر است که نیاز به تسلط یافتن بر مجموعه گیج کننده ای از وسایل و ترکیبات دکمه هاست. گاهی ترس از اینکه گسترش این قابلیت ها از حد خود خارج شود حس می شود، ولی به طور کلی روندی که در Arkham Knight جریان دارد به هیچ وجه غیر قابل دسترس نیست.

I only wanted to help people...and I've killed the one thing I ever loved

این تجربه با مدیریت و مباشرت Rocksteady در بردارنده ی داستان، ساختار و موقعیت است. مهم ترین ویژگی شکل گرفته در این بین گاتهام است. شهر گاتهام در Arkham City غالباً شبیه رشته ای از مناطق و ماموریت هایی بود که به وسیله ی ساختمان ها و پشت بام ها به یکدیگر چسبیده شده بودند. عمدتاً معماری داخلی ساختمان ها هویت خاصی داشتند ولی خارج از آن ها به ندرت. شهر گاتهام در Arkham Knight غنی تر، متراکم تر و جذاب تر است. علاوه بر این، با ثبات در چشم اندازها و ویژگی های بصری بازی، انعکاساتی از Arkham Asylum و BioShock’s Rapture (در دهه ی ۴۰ و به هنگام ترکیب با سبک و سیاق Gothic‌‌) نیز دیده می شود. اغلب این موارد در سطح خیابان ها صورت می گیرد. ممکن است جمعیت شهر لوس سانتوس GTA V در آن‌ وجود نداشته باشد ولی شهر زنده و پویاست.

Gotham's Reckoning

کمپانی Rocksteady در رابطه با ساختار بازی نیز هوشمندانه عمل کرده است. بتمن حوادثی مهیب را در شب های بلند گاتهام تجربه می کند. نه تنها The Scarecrow شهر گاتهام را با پخش کردن گازهای سمی تهدید می کند (این امر منجر به تخلیه جمعیت و جنون مجرمین می شود). بلکه قاتلی زنجیره ای اجسادی را اطراف شهر به جا می گذارد، خدمه ای از آتش نشان ها نیاز به پیدا کردن و نجات دادن دارند، دوستی گربه صفت به شدت نیاز به مساعدت دارد و The Riddler باری دیگر ضمینه ساز بدبختی است. این بخش کوچکی از داستان ها و فعالیت های گوناگونی ست که در بازی جریان دارد. صاحب عنوان شوالیه، هویتی ناشناس در قلب تمامی این حوادث است.

I Don't think you'll be solving this one

نبوغ بازی در این نهفته است که در واقع تمامی ماموریت های اصلی و جانبی نقش مهم و کلیدی در تجربه ی کلی بازی ایفا می کنند. انجام دادن این ماموریت ها اصلا شبیه پاک کردن چند نقطه از نقشه گاتهام نیست. بلکه با وجود سیستم پیشروی هوشمند، بازی فرصت مناسبی را در اختیار مخاطب می گذارد. هر یک از این امور در فواصلی معین قابل انتخاب هستند، بعضی از اوقات ۲ یا ۳ فرصت برای برگزیدن در اختیار شماست و این انتخابات اصلاً پوچ و بی ارزش نیستند.

Nothing hurts like losing one of the family

گرافیک بازی در PS4 به طرز حیرت انگیزی خوب است. می توان به نقص هایی در انیمیشن چهره ها اشاره کرد، ولی برای باور کردن جزییات در رابطه با پیکربندی شخصیت ها و بافت ها، نورپردازی سنگین و وابسته به نئون، جلوه های خیره کننده باران و مقدار قابل توجهی از موارد دیگر نیاز به نمایش بازی بر روی صفحه نمایش و تجربه ی شخصی این عنوان است.

 بخشی دیگر از گیم پلی بازی

به طور کلی Arkham Knight زمینه ی تجربه ای پر بار و جذاب را فراهم می کند. اگرچه تمامی بسط های داستان مرکزی تاثیری که Rocksteady انتظار داشته است را ندارند، ولی این بازی پر از لحظات مخاطره برانگیز و با صلابت است. این مهم در بردارنده پیش زمینه ای غنی از روان شناسی و کاوش شخصیت بتمن است. هرچه روند بازی رو به جلو جریان پیدا می کند، شما حس می کنید که بازی در بردارنده ی زمینه ی Arkham Asylum و ادامه موضوعاتی ست که Arkham City فاقد آنها بود. این تلفیق از این سه بازی بدنه ی کلی از هنر گماشته در داستان های بتمن را تشکیل می دهد.

!?Miss Me

هرکسی تصویر و پیش زمینه ای از بتمن دارد و آنچه شما تصور می کنید ممکن است متمایز از این بازی باشد. لازم به اقرار است که آنچه من در ذهن داشتم شامل Batmobile و سایر ابزارهای مکانیکی نبود، هم چنین علی رغم پیش زمینه ای که از سری بتمن داشتم انتظار طیف وسیعی از شخصیت های برجسته سری را در داستان این نسخه نداشتم. واقعاً خرده گرفتن به آنچه Rocksteady در این بازی فراهم آورده است شایسته نیست. اگر Arkham Asylum سنگ بنای بازی های ابرقهرمانی را گذاشته است، پس Arkham Knight به شکلی کامل تر آن را تعریف کرده است در حالیکه سایر بازی های این سبک را نیز پشت سر گذاشته است. به هر نحو و با هر معیار معقولانه ای این بازی اثری کلاسیک است.